Νοσταλγία

Απο το πρωί με έχει πιάσει μια νοσταλγία για την Στοκχόλμη.

Να περπατάω με τα παιδιά το βράδυ, απο το Sodra (το αγαπημένο μου μαγαζί) στην Kungstregarden να πάρουμε το μετρό. Να περνάμε απο την παλιά πόλη, το παλάτι στα αριστερά μας... Να βρέχει, να κάνει κρύο ή να έχει αρχίσει να ανοιξιάζει, και να φοράμε πεισματικά τα τζιν μπουφανάκια μας γιατί καλοκαίριασε (ε είχε 9-10 βαθμούς)!!!

Γυρίζοντας το βράδυ απο βόλτα στην παλιά πόλη...

Η θάλασσα να προκαλεί να την κοιτάξεις, η όπερα φωτισμένη, η kungstregorden με το icering... ή με τα λουλούδια το καλοκαίρι...

Το εθνικό μουσείο- στο βάθος το νησάκι Skepsholmen- Που πάντα φυσάει

Το ρολόι στο NK (εν-κο προφέρετε) να δείχνει 3 παρα 8- το τελευταίο τρένο φεύγει σε 4 λεπτά- και οι κυλιόμενες σκάλες μεγάλες...

Γιατί σπάνια εκτιμάς αυτό που έχεις? Γιατί θέλω να ξαναγυρίσω? Να πιώ ένα καφέ στο Muren ή στο String- τι ωραίο μαγαζί- και ας χανόμουν όποτε το έψαχνα...

Μέσα σε όλα αυτά, σήμερα η κολλητή μου γέμισε τους τοίχους απο το δωμάτιο της με φωτογραφίες απ όταν είχε έρθει στοκχόλμη.... Μπήκα στο δωμάτιο της και έπαθα ένα κατιτίς. Πέρασαν σαν σε ταινία ακόμα περισσότερες στιγμές μπροστά απο τα μάτια μου...

Θα ξαναγυρίσω όμως. Ένα κομμάτι του εαυτού σου πάντα μένει απο εκεί που έχεις περάσει..

Αθήνα, Κάιρο, Θεσσαλονίκη, Vaasa- Φιλανδία, Στοκχόλμη...Χίλια κομμάτια θα γίνω- μερικές φορές οι αναμνήσεις με πνίγουν.

Χωρίς λόγια

Πόσο μου αρέσει....

να γυρνάω σπίτι και έξω να χαράζει ο ουρανός....

Να ακούω τα πουλιά και κάπου στο βάθος το τρένο να σφυρίζει. Που να πηγαίνει άραγε?

Ησυχία.

Η καλύτερη ώρα της μέρας, είναι πριν την ανατολή.

Εκάλη 1 το κέντρο...

Απο την Πέμπτη η Αττική είναι σε Στάδιο Β για κινδυνους πυρκαγιάς. Αυτό σημαίνει βάρδιες απο τις 9 το πρωί (μέχρι τις 9 το πρωί την επόμενη μέρα), περιπολίες με το πυροσβεστικό με φάρους αναμμένους, περισσότερη προσοχή στον ασύρματο, και γενικά μια ανησυχία.

Όλοι είμαστε τσιτωμένοι. Προχτές μόλις μάθαμε για την φωτιά στην Ραφήνα ετοιμαστήκαμε. Μπορεί να είμαστε λίγο μακριά αλλά η φωτιά ήταν μεγάλη. Λογικά θα στείλουνε και εμάς. Τσεκάρισμα στο (8τονο) υδροφόρο για νερό, για πετρέλαιο, βενζίνη για την αντλία, χάρτες, κλειδιά για τους κρουνούς όλα στην θέση τους.

Και απο τον ασύρματο να στέλνει οχήματα απο Ιτέα, Καλάβρθυτα, Κόρινθο, Λειβαδιά, Αίγιο. Η περιοχή μας σχετικά ακάλυπτη- λίγα οχήματα για επιφυλακή. Και στην τηλεόραση η φωτιά. Μεγάλη. Ένα μέτωπο τεράστιο. Που φυσικά με τέτοιο αέρα μεγάλωνε. Σπίτια καίγοντε.

Πρώτη φορά ένιωσα ΤΟΣΟ αχρηστη στην ζωή μου. Να χαλάει ο κόσμος και εμείς να καθόμαστε να τα βλέπουμε απο την τηλεόραση. Η νομαρχία (πολιτική προστασία) πήρε τηλέφωνο στην κοινότητα Εκάλης και η κοινότητα αρνήθηκε να μας στείλει. Είναι τουλάχιστον ντροπή αυτό το πράγμα. Ποιά είναι η λογική? Μήπως γίνει κάτι στην περιοχή μας? Και αν γίνει δηλαδή, οι άλλοι δήμοι δεν θα στείλουν ενισχύσεις?

Αν είχαμε πάει μπορεί να είχαμε σώσει μόνο ένα δέντρο. Μόνο ένα σπίτι. Μια οικογένεια άστεγη λιγότερη.

Είμαστε ακόμα σε στάδιο Β μέχρι την κυριακή το μεσημέρι. Μεγάλη προσοχή.

Brother & Sister

Όταν βλέπω μικρούλικα παιδάκια στον δρόμο παθαίνω ένα κατιτίς. Τα λατρεύω. Θέλω να πάω να τα κάνω γούτσου γούτσου! Μετά με πιάνει ένα μητρικό φίλτρο και μετά το ξεπερνάω (μην ανησυχείς εσυ...)

Το καλοκαίρι μένω μόνη με τα αδέρφια μου. Το μικρό μας (τι μικρό δηλαδή, που κοντεύει να με περάσει στο ύψος- και δεν ειμαι και καμιά κοντή) λοιπόν θέλει στοργή αγάπη και προδέρμ. Δηλαδή : κάποιον να του μαγειρεύει, να ψωνίζει απο το super market (κουβαλάει τις σακούλες όμως να μην πονάει η μεση μου), να τον πηγαίνει απο εδώ και απο εκεί κοινώς γίνομαι ταρίφας (η κατάρα του να έχεις αυτοκίνητο και να μένεις κάπου που δεν έχει λεοφωρεία) , να βάζει πλυντήριο (ευτυχώς τον χώνω και τα απλώνει εκεινος) , να παίρνει τηλέφωνο η μανα "ο μικρός πρέπει να κάνει εμβόλιο" , να λέει ο father "ο μικρός πρέπει να βγάλει ταυτότητα"- τρέχα τώρα εσύ να βγάλεις πιστοποιητικό απο τον δήμο, πάνε στην ουρά στην εφορία για παράβολο, πείσε τον μικρό οτι "τα μαλλιά καλύτερα όχι κοτσίδα και βάλε ένα μπλουζάκι της προκοπής στην φωτογραφία... "

Και μετά απο όλα αυτά να ξυπνάς το πρωί και να συνειδητοποιείς οτι έχουν πιει όλο το (δίλιτρο) γάλα που πήρες χτες το απόγεμα και δεν έχει για να φας πρωινό....

Ουφ δύσκολοι καιροί για να το παίζεις μάνα...

May the force be with you

Σημερα έκατσα και είδα τα episode IV,V και VI απο starwars που δεν είχα δει ποτέ...

Όλα τα λεφτά αυτό το μαμούνι που έχει πάνω του ο jabba...! Εχει τρελά υστερικό γέλιο!

Επίσης (κυριακή πρωί σήμερα) με πήραν απο τον ΟΤΕ οτι αύριο θα έρθουν να διορθώσουν το πρόβλημα με το τηλέφωνο που ακούμε απο μέσα ραδιόφωνο.. Μακαρι! No more 28800!!

χικ χικ χιιιιιιιιιιικ

ΠΡοσοχή προσοχή ασυνάρτητο ΚΑΙ μεθυσμένο post. είναι 3;20. Μόλισ μήκα σπίτι. στην διαδρομή τραγουδούσαμε μπορα μπορααααααααα.....

Η σημερινή εέξοδος ήταν απρόοπτη. Το μεσημε΄ρι μου λέει η κολλητή μου... πάμε κεντρ αθηνας ακροπολη κλπ να δουμεπανσεληνο? Μπα εχω κανονίσει με τον γιώργο λέω τον συμφοιτητη απο σουηδία. Τέλος πάντων τελικά κατέβηκα με την κολλητη μου και την sis Της ευτυχώς οχι με το δικό μου ιβιζα αλλά με το δικό τους κέντρο...

Βρισκόμαστε λοιπόν με την 'ελενα (που πολλά είχα ακούσει) και εναν τυπα που γνωρίσανε στην αιγινα το σκκκκκκκ. Ανεβαίνουμε Άριο πάγο ολα καλα και όμορφα πινουμε τις μπύρες μας και σκάνε δύο φίλοι του παναγιώτη. (του τυπά που λέγαμε). ο ενας πληροφορικάριος και ο 'αλλος φυσικό. Πιτσιρίκι. του 84. και έλεγε και χάλια ανέκδοτα.

Αφού χαζέψαμε την ακρ'οπολη και το φεγγάρι κατάλήξαμε για ούζα. Εκεί λοιπόν το πιτσιριίκι μου λέει σε ξέρω. Κατερίνα απο αγιο στεφανο που να σπουδάζει πληροφορική τει θεσσαλονίκης πόσες να είναι? Με τα πολλά μου είπε μια λέξη. Διάφανα κρίνα.

Κατάλαβα λοιπόν οτι ήταν ένα 17 χρονο με αρκετά προβλήματα (της εφηβείας) που μιλάγαμε μέσω ιντερνετ (groovy.irc.gr oxi δεν ειναι Grnet, ειναι groooovy) όταν εγώ ήμουν 20. έπαθα φρίκη. τι να λέμε. ουτε φωτο δεν είχαμε ανταλλάξει ποτέ και ξαφνικά...

Τα χω δει όλα. Εχω πιει και πολλά ούζα. Στον γυρισμό στο αυτοκίνητο τραγουδθουσα σαν την χαζή. δεν φτεει που είδα το μικρό, που ήπια φτεει. καιρό εχω να γυρίσω έσι αργά. είναι ασυνάρτητα. δεν πειράζει.

είμαι πολυ χαρύμενη.

Φιλιά σας!

ΑΑΑΑΑΑααααααααααααααα και το ρητό της ημέρας:

"Ο κόσμος είναι πολυ μικρός γιανα κρυφτείς και πολύ μεγάλος για να σε βρω"

Αγγελάκας. Ο χαμένος τα παίρνει ολα.

Ένα τρυφερότατο Blog

Έπεσα σήμερα πάνω σε ένα Blog και κατασυγκινήθηκα...

Το baby-blog του θοδωρή...(και της κορούλας του, κα της γυναίκας του!)

Βόλτα στην λεωφόρο Νίκης

Τόσες μέρες πάνω έκανα πολλές πολλές πολλές βόλτες στην παραλία...

Είναι απο τα αγαπημένα μου μέρη...

Βόλτες μόνη μου, να χαζεύω την θάλασσα και να σκέφτομαι... το μυαλό να τριγυρίζει εδώ και εκεί..Να είναι μεσημέρι, απόγεμα...Ο χρόνος να σταματάει.. Πολύ θα ήθελα να είχε ένα παγκάκι κάπου, να κάθεσαι να αγναντεύεις την θάλασσα..

Βόλτες με το μωρό μου, να με κρατάει αγκαλιά και να συζητάμε, ή να μην μιλάμε και να τα λεμε όλα... (Nα ξαναπώ για το παγκάκι που κόντευα να πέσω κάτω?)

Καφέ στην παραλία, και η μισή θεσσαλονίκη εκεί...Να βλέπω γνωστές φάτσες- συμφοιτητές που είχα να δω καιρό- να ένας λόγος που λατρέυω την πόλη.. μια βόλτα παραλία και ναυαρίνου και πετυχαίνεις το μισό Τ3 του χειμερινού 99....

I'll be back.... :-)

Χάνομαι δεν χάνομαι...

Χάθηκα λιγουλάκι ε?

Πάλι θεσσαλονίκη τριγυρνούσα...

Και θα μου πείτε..καλά ρε κοπελιά, τι όποτε είσαι πάνω εξαφανίζεσαι?

Το Blog το άρχισα στην σουηδία όταν οι άνθρωποι που είχα για να μιλήσω ήταν λίγοι... όταν είμαι θεσσαλονίκη λοιπόν μπορώ και μοιράζομαι τις σκέψεις μου... Ούφ χαζά. Τέλος πάντων. Πάλι αθήνα τώρα.

Mploum Vol.2

Σιγά μην σταματούσα με ένα τηλεκοντρολ στο πλυντήριο. Το κινητό μου έκανε μπάνιο πρώτα σε καφέ και μετά σε νερό. Για καμια ώρα δεν άνοιγε. Φυσικά σύμφωνα με τον δεύτερο νόμο της γκαντεμοδυναμικής της Nenya το μεσημέρι είχα περάσει όλα τα τηλέφωνα που δεν υπήρχανε από το Ζ1010 σε αυτό και τα έσβησα από το άλλο. Συμπέρασμα? Τηλέφωνα Γιοκ.

Επειδή όμως το siemensaki μου πετάει, μετά από καμιά ωρίτσα επανήλθε... :-)

ΟΧΙ στις πατέντες λογισμικού στην ευρώπη! (laaaast year)

Μετά απο δύο χρόνια και που παίζει η ιστορία με τα e-patents επιτέλους το θέμα έκλεισε, ευτυχώς με αίσιο τέλος. Η πρόταση σχετικά με τις πατέντες απορρίφθηκε οριστικά και πανηγυρικά.

Είμαι κατάπτυστη το ξέρω αλλά βαριέμαι να γράφω και βιάζομαι και λιγάκι οπότε θα κάνω c/p...

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία την πολυσυζητημένη πρόταση οδηγίας της Κομισιόν για τις πατέντες λογισμικού.

Κατά της οδηγίας ψήφισαν 648 ευρωβουλευτές έναντι μόνο 14 υπέρ και 18 αποχών, απορρίπτοντας την πρόταση οδηγίας που είναι κοινή θέση του Συμβουλίου που φιλοδοξούσε να κατοχυρώσει με διπλώματα ευρεσιτεχνίας τις εφευρέσεις που γίνονται μέσω υπολογιστή. Για την αππόριψη της πρότασης χρειαζόταν να αποφανθεί το Σώμα κατά απόλυτη πλειοψηφία, ήτοι 367 επί 732.

Σύμφωνα με τη διαδικασία της συναπόφασης, η ψηφοφορία αυτή ισοδυναμεί με την οριστική απόρριψη της οδηγίας.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που είχε προτείνει την οδηγία ανακοίνωσε ότι σέβεται την απόφαση και ότι δεν πρόκειται να καταθέσει νέα πρόταση.

Λαμβάνοντας τον λόγο λίγο πριν την ψηφοφορία, ο εισηγητής της σχετικής έκθεσης, Μισέλ Ροκάρ, τόνισε ότι επί της ουσίας του θέματος το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι διηρημένο. Παράλληλα επιτέθηκε στην Επιτροπή και το Συμβούλιο, διότι «χειριστήκαν το ζήτημα με απαράδεκτο τρόπο». Κατά τη γνώμη του, θα πρέπει να λάβει χώρα μια εις βάθους συζήτηση που θα οδηγήσει σε μια συναινετική λύση. Η απόρριψη της κοινής θέσης, κατέληξε ο εισηγητής, αποτελεί και ένα σαφές μήνυμα προς το Ευρωπαϊκό Γραφείο Διπλωματών Ευρεσιτεχνίας.

Η πρόταση οδηγίας είχε προκαλέσει σύγκρουση μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών βιομηχανιών που δραστηριοποιούνται στο χώρο της πληροφορικής και των υποστηρικτών του ανοικτού λογισμικού, με τους δεύτερους να πανηγυρίζουν τώρα για την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου.

Η ομάδα των χρηστών open source εκπροσωπούμενη από το ανεξάρτητο και εμβληματικό σύστημα εκμετάλλευσης Linux βασίζει τις δραστηριότητές της στην κοινή χρήση των ιδεών και στο δικαίωμα να χρησιμοποιεί λογισμικά που έχουν εφεύρει άλλοι. Η ομάδα αυτή εξέφραζε φόβους ότι τα λογισμικά που δεν προστατεύονται, το copyright των οποίων ανήκει σε προγραμματιστές, θα χρησιμοποιηθούν από τις μεγάλες εταιρείες για να προστατευτούν στη συνέχεια από δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.

Εξάλλου, τα θεσμικά όργανα της ΕΕ και εκπρόσωποι της βιομηχανίας λογισμικού είχαν διχαστεί σε ένα κρίσιμο σημείο, στο θέμα της «τεχνικής συμβολής», στο κατά πόσον δηλαδή μπορεί να κατοχυρωθεί το λογισμικό που τρέχει μια εφεύρεση (π.χ ένα πλυντήριο ρούχων) ξεχωριστά από την εφεύρεση αυτή.

Για αρκετούς επικριτές της οδηγίας «αυτό που παιζόταν ήταν η ελεύθεση διακίνηση των ιδεών».

Απο το in.gr

Φα δίεση ο φιόγκος...

Και ο Ρούχλας είναι λααααααα
Ο σεβαστιανός διηγείτε στην γραμμή του Σι
Και στο Μι τραγουδάει παραμύθια η Μελιαααααααααααααααα

Είδα σήμερα το πρωί του κουτιού τα παραμύθια στην ΕΡΤ και καταχάρηκα! Με την Παρασκευούλα, με το βιβλιο-κουτί κλπ! ΑΑΑΑχχχχ.. γιατί δεν έχει τέτοια παιδικά πλέον και αναγκάζομαι να βλέπω μεταγλωτισμένο bugs bunny???

Α! έκανα και άλλη μαγεία. Έβαλα το τηλεκοντρόλ στο πλυντήριο! Δεν ήταν δύσκολο... Μάζεψα τα σεντόνια απο το κρεβάτι, τα έβαλα στο πλυντήριο, έβαλα το πλυντήριο να πλένει, και μετά που πήγα να αράξω στο κρεβάτι να δω τα πορφυρά ποτάμια... Δεν το βρισκα! Και απο το πλυντήριο ακουγότανε ένα τακ-τακ..

Πυρασφάλεια

Που χάνεται η Κατερίνα τα απογέματα?

Έχω μια μούρλα. Μια ψύχωση. Μία κ..(χμμ είπαμε έιναι σεμνό το Blog ε?).

Πριν από τρία χρόνια ξεκίνησα να πηγαίνω στην Πυρασφάλεια. Ξεκίνησε πιο πολύ σαν πλάκα. Ήταν εκεί ο κολλητός μου, πήγαινα να πιω κανα καφέ, ε μια δύο, μου λέει βάλε κάνα ρούχο της προκοπής (κοινώς βγάλε τα πεδιλάκια σου) αφού κάθεσαι που κάθεσαι εδώ να σου κάνουμε μια εκπαίδευση..

Έ, έκανα την εκπαίδευση, έμαθα 5 πράγματα για την φωτιά, πως να ρίχνω νερό με την μάνικα, να ξεχωρίζω τους αυλούς, τι είναι η 45αρα μάνικα, η 62αρα, η καλαμάτας... Έμαθα να φτιάχνω εγκαταστάσεις (?Λοιπόν, φτιάξτε μια χαμηλής (πίεσης) με 62αρα δίκρουνο 45αρα και τον τάδε αυλό») και να μιλάω στον ασύρματο.

«Κέεεντρο από εκάλη1

Διαβιβάσατε Εκάλη1

Κέντρο μεταβαίνουμε για πυρκαγιά....»

Πλάκα είχε. Μου άρεσε. Μικρή είχα μια μικρή φοβία με τις φωτιές. Το σπίτι μου είναι μέσα στο δάσος. Μια χρονιά - το 93 νομίζω- τότε που κάηκε από την λίμνη μαραθώνα μέχρι και την εθνική, είχαμε φτάσει σε σημείο να βρέξουμε το σπίτι και να φύγουμε, αφού καιγότανε ο λόφος από πάνω. Και να ακούω στο ράδιο οτι καίγονται σπίτια στον Αγ.Στεφανο και να λέω ε, η φωτιά κατέβηκε 200 μέτρα παρακάτω...

Μέσα από την Πυρασφάλεια όμως έμαθα πως μπορώ να «αντιμετωπίσω» την φωτιά. Αν πιάσει μια φωτιά, δεν θα κάθομαι να βλέπω- μπορώ να κάνω κάτι.

Και εκτός από όλα τα άλλα έκανα καλούς φίλους από την πυρασφάλεια. Η πυρασφάλεια ενίοτε τα βράδια μετατρέπεται και σε ΜΠυρασφάλεια.

Περισσότερες πληροφορίες για την Oμάδα Εθελοντών Δασοπυροσβεστών Διασωστών Εκάλης.

Επίσης το promo βιντεάκι μας. (ναι ναι είμαι και εγώ μέσα!!!) Φτιάχνουμε και καινούριο αλλά ακόμα δεν νομίζω οτι το έχουμε σηκώσει κάπου...

Ήθελα να σηκώσω και Photos αλλά ο server της σχολής είναι κάτω- οπότε αύριο :-)

Απάντηση στο quiiiiz!

Η απάντηση στο προηγούμενο quiz είναι :

Μια φανέλα της εθνικής με το νούμερο 8!

Τα συγχαρητήρια μου πάνε στο πυροδρακουλίνι αλλά την απάντηση μου την είπε τηλεφωνικώς! (αν και μαλλον άκυρο γιατι είμασταν μαζι στην συναυλία!)

ΑΑΑ έχω και άλλο! Ποια είναι (ή μαλλον ήταν) η δουλειά του Γιαννακόπουλου?

Πυροσβέστης. Στον πρώτο πυροσβεστικό σταθμό Αθηνών. Περισσότερα περί πυρόσβεσης αφού ανακτήσω δυνάμεις. Μόλις γύρισα απο 9ωρη βάρδια.

Φιλάκια σας!

Yet another concert!

Είμαι πολύυυυ κουρασμένη. Πάααααρα πολύ κουρασμένη.

Χτες το πρωί κατα τις 9, έφυγα απο το σπίτι, μπήκα (ή μαλλον στοιβάχτηκα) σε ένα τρένο του ΟΣΕ- αν και ήμουν απο τους τυχερούς που είχα θέση- και έφυγα για που αλλού? για Θεσσαλονίκηηηηηηηη!

Θα παρακάμψω το λιώσιμο στο κρασί πάλι (άρε Γιαννούλα- all time classic) και θα μπω στο ζουμί...

Κατά τις 8 ανηφορήσαμε για το θέατρο Γής. Γύρω γύρω οι κλασικοί ύποπτοι. Μαλλιάδες με μαύρα ρούχα. Α! και T shirts με συγκροτήματα!

Ένας πανικός στην είσοδο. Κάτι γορίλες στην πόρτα. Μαμά μου. Αν κάποιος μου εξηγήσει γιατί βγάζουνε τα καπάκια από τα μπουκάλια του νερού θα με κάνει ευτυχισμένη- νέα μόδα είναι αυτή. Με τα πολλά μπήκαμε. Δεν υπήρχε περίπτωση ? τουλάχιστον για μένα- να κάτσω όρθια μετά την προηγούμενη εφιαλτική νύχτα- ουυυπς!, άλλο κεφάλαιο αυτό. Οπότε σκαλάκια κλπ, και άραγμα. Σχεδόν με πήρε ο ύπνος. Κατά τις 10 παρά, ταρατατζούμ ταρατατζούμ, βγαίνουν στην σκηνή οι μοναδικοί, φοβεροί , μπλα μπλα μπλα DREAM THEATER! (και ο drummer Mike Portnoy ααααχ)

Η συναυλία μου άρεσε πολύ. Πάρα πολύ. Πάρα πάρα πολύ. Και ας έπαιξαν και κομμάτια από τον καινούργιο δίσκο που δεν τα ήξερα... ΑΑΑΑΑχχχ.. από το 99 την ονειρευόμουν αυτή την συναυλία. Κλείσανε με το Pull me undeeeeeer και ο κόσμος να φωνάζει από κάτω J

Αυτή την φορά έκανα και head banging σιγά μην μου γλίτωνε!- τι να κάνω αφού με ενέπνεαν! Όταν τέλειωσε η συναυλία σπίτι και τρελό νάνι.

Φυσικά εισιτήριο για τρένο δεν βρήκα- ο ΟΣΕ μας ενώνει χειρότερα από τον ΟΤΕ. ΚΤΕΛ και πίσω σπίτι. Είναι το 2^ο πιο γρήγορο ταξίδι μου στην θεσσαλονίκη νομίζω- την άλλη φορά είχα φτάσει μεσημέρι και γύρισα βράδυ.

Και τώρα ένα quiz! Όποιος το βρει κερδίζει την εκτίμηση μου- wow ε?

Τι φορούσε ο Mike Portnoy όταν βγήκε στην σκηνή και μέχρι το διάλειμμα?