Θα ναι, σαν να μπαίνει η Άνοιξη

Μου αρέσει η Άνοιξη. Τα πρώτα βράδια που με ένα τζιν μπουφανάκι μπορείς να αράξεις στο καφε και να πιείς την μπυρίτσα σου έξω.

Η ατμόσφαίρα έχει κάτι το νωχελικό... Έχει υγρασία... Μου αρέσει αυτή η μυρωδιά του αέρα το βράδυ. Μυρωδιά απο βρεγμένο χώμα, ακόμα και στο κέντρο της θεσσαλονίκης.. Στην γειτονιά μου είχε κάτι δέντρα με ροζ λουλούδια*, που είχανε μια γλυκερή μυρωδιά... Μαγεία! Θυμάμαι τα πρωινά στο πρώτο έτος που αγουροξυπνημένη κατέβαινα στις 7 το πρωί στην Πλ. δικαστηρίων με τα πόδια απο Τις Συκιές για να πάρω το λεωφορείο για την σχολή. Έπαιρνα βαθιές ανάσες στον δρόμο και ξύπναγα όμορφα... Μόλις έφτιαχνε ο καιρός, άνοιγα τις μπαλκονόπορτες και περίμενα να μπει το αεράκι σπίτι μου. Οι άνθρωποι γίνονταν πιο χαμογελαστοί την άνοιξη. Ακόμα και η στριμένη γειτόνισα είχε μια υποψία καλοσύνης (για την διαχειρήστρια απλά δεν υπήρχε ελπίδα).

Απο την περσινή άνοιξη δεν θυμάμαι πολλά. Λίγο η δουλειά, λίγο οτι τον μισό απρίλη ήμουν στο Κάιρο (για να αναρρώσω απο την δουλειά), η άνοιξη πέρασε χωρίς να την πολυκαταλάβω.. Και ήρθε ο Μάιος, που για μένα είναι καλοκαίρι! :-)

Φέτος στην Στοκχόλμη η άνοιξη καλά κρατεί. Το χορτάρι έχει αρχίσει να πρασινίζει, η μέρα έχει μεγαλώσει και ο αέρας έχει αυτήν την υγρασία...

αχ... πάω βολτούλα..

*Αν κανείς ξέρει τι δεντρα είναι αυτά που λέω ας μου πει