Ηλιοτρόπιο

ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΖΕΨΩ ΗΛΙΟ... ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΩ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΑΕΙ... ΚΑΙ Η ΜΕΡΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ...

Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2007

Δεν απορώ...

.. ούτε καταλαβαίνω
πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά
θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω
σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά

γύρω μου το τζαμί έχει σπάσει
και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο
τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει

θα περιμένω...
θα περιμένω...

ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω...

Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2007

Σχολείο...

Χτες έγινε ένα σκηνικό στο σχολείο με την διευθύντρια και βγήκα κλαμμένη απο το γραφείο. Με ειδε μια μαθήτρια και ξαφνικά στο διάλλειμα μαζευτήκανε 100 πιτσιρίκια στο εργαστήριο. Αμαν έκανα να τα βγάλω έξω. Κάτι μικρές κλάιγανε. Τι κλαίτε βρε? Επειδή κλαίγατε και εσεις.

Στο τέλος της μέρας μάθανε οτι θα φύγω. Δεν μπορούσα να τα ξεκολλήσω. Στεναχωριέμαι. Τα έχω αγαπήσει τα μικρά μου... Σήμερα με βρήκανε και μου δώσανε δωράκια. Αρκουδάκια (δεν χωράμε να κάτσουμε εμείς) και γραμματάκια. Μου είπανε οτι θα κάνουνε κατάληψη επειδή θέλουν εμένα στο σχολείο. Τι να τους πεις? Τους είπα πόσο τους αγαπάω και οτι η καινούρια καθηγήτρια είναι καλή κλπ. "Είδαμε πόσο καλή είναι όσο λείπατε..."
Βέβαια, πόσο καλός άνθρωπος να είναι κάποιος που θυμήθηκε ξαφνικά να γυρίσει στην οργανική του και να με στείλει να κάνω γραμματειακή στην μέση της χρονιάς.

Τις μαλακίες της διευθύντριας θα της αναλύσω l8r. Πάντως έχει δίκιο ο σοφός λαός με τις παροιμιες του...






Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2007

Αλλαγές...

Πως γίνεται μια αλλάγη που ξέρω οτι είναι για καλό, τελικά να με στεναχωρεί τόσο πολύ ?

Details σύντομα...

Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2007

Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης...

Σώτη Τριανταφύλλου. Νομίζω οτι είναι η αγαπημένη μου συγγραφέας. Το είχα ξεχάσει, μέχρι που σήμερα, πήγα να πάρω δώρο σε έναν φίλο.. απέρριψα τα συνηθη χαζά βιβλία.. και έπεσα πάνω στα βιβλία της σώτης.

Του πήρα ένα διήγημα της, και σε μένα ένα μυθιστόρημα, "Τα κίτρινα κουτιά". Είμαι σίγουρη πως θα το λατρέψω και αυτό...

Το αγαπημένο μου είναι το "Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης"...όπως ακριβώς είμαι εγώ σήμερα.. Το είχαμε δανειστεί με την συγκάτοικο απο την βιβλιοθήκη του Βαφοπούλειου όταν ήμασταν φοιτήτριες. Η Ιωάννα το διάβασε πρώτη και εγω μετά. Μου είχε πει όμως να μην το συζητήσουμε καθόλου παρα μόνο όταν το τελειώσω και εγώ. Και όταν μπήκα στο δωμάτιο της κάποια στιγμή με τα μάτια κατακόκκινα απο το κλάμα μου κατάλαβε οτι το είχα τελειώσει..
"Και εγώ καπως έτσι ήμουν" μου είπε..Δεν έχει άσχημο τέλοςτο βιβλίο, θα έλεγα οτι έχει συναισθηματικά φορτισμένο τέλος.. Πάντως, ήταν απο τις λίγες φορές που δεν συζητήσαμε για βιβλίο που είχαμε διαβάσει και οι δύο...

Κατα τα άλλα βολτούλα Αθήνα. Και διάβασμα, και πάρτυ, και ξενέρωμα -γιατι πως γίνεται να είσαι σε party και ΟΛΟΙ να χορεύουν και εσύ απλά να λικνίζεσαι (και αυτό μετα φόβου), ενώ το μόνο που θες ειναι να μπεις μέσα στον χαμό και να χορέψεις rock 'n' roll???

Τουλάχιστον δεν οδηγούσα (έτσι για αλλαγή) και ήπια μπόλικη sangria και δεν ξέρω τι ήταν αυτο το μπόλικο υπόλοιπο που έπινα μέσα απο την κανάτα με τα καλαμάκια που πίναμε όλοι μαζί :-p (Ας μην μιλήσω για τα ρεζίλια μας χτες, 8 ατομα, 1.5 κιλό κρασι...ναι εσείς απο την Μυτιλήνη μην γελάτε, ξέρω οτι την ίδια ώρα ήπιατε 15 κιλά...)

Αλλά είμαι χαρούμενη. Γέλασα πολύ, είδα κόσμο- μου είχε λείψει- 10 μέρες κλεισμένη μέσα είναι way too much!

Επίσης σκέφτηκα κάποια πράγματα και ξενέρωσα.

"Φίλους" που ενώ ήμουν τέζα (και το ξέρανε) δεν πήρανε ένα τηλέφωνο να δούνε αν είμαι Ok. Κάτσε ρε φιλαράκι/φιλενάδα. Για να βγαίνουμε για καφέ και να κάνουμε τον χαβαλέ μας είναι καλά και μετά nada? Δεν σου είπα έλα να με δεις.. γράψε ένα "eisai kalytera?" στο msn.. δεν κοστίζει στο κάτω κάτω... Και φυσικά υπήρχαν και άλλοι που ήταν εκεί... Αλλά η ατάκα "ΑΑΑ είσαι εντάξει τώρα εεεεε?" Είναι τελείως άκυρη.

Αύριο στις 9 το πρωί έχω να κάνω μια μικροδιδασκαλία 15 λεπτών με θέμα την χρήση του ποντικιού. Σήμερα έψαχνα στο πρωην-playroom, πρώην computer-room, νυν "αποθήκη" βιβλίων και αξεσουάρ pc (έχουμε απο καλωδιοταινίες και μνήμες μέχρι πληκτρολόγια και commodore 64 εκει μέσα) και ξέθαψα 4-5 χαλασμένα ποντίκια με μπίλια να τους τα δώσω να τα διαλύσουνε, και ένα οπτικό για να το δούνε.

Σαν τον δράκουλα θα είμαι αυριο στο μάθημα στάνταρ. Βαριέμαι να ξεβαφτώ και η μάσκαρα θα φτάσει στο μάγουλο μέχρι το πρωί... Δεν πειράζει, τα smoky eyes είναι ξανά στην μόδα.

Καληνύχτα σας!

Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2007

Δικατσα!!

********** Τάσος
to me

show details, 11:15 am (1½ hours ago)


**********@gmail.com


Προς: **************** ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

Σύμφωνα με τα οριζόμενα στις διατάξεις του Ν. 3328/2005 και λαμβάνοντας υπόψη την αίτηση με αριθμ. πρωτ. ****/2006 της 20/03/2006 , σας ενημερώνουμε ότι η διαδικασία αναγνώρισης του πτυχίου σας έχει ολοκληρωθεί και μπορείτε να παραλάβετε την πράξη σας.

Αριθμός πράξης : **-****


Επιτέλους ΤΕΛΟΣ!! Με αναγνώρισε και το Ελληνικό Δημόσιο...

Πρέπει σε επόμενο post, τώρα που ξεμπέρδεψα, να γράψω τις περιπέτειες μου..

Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2007

Ντροπή!!!

Απο χριστουγεννιάτικη βόλτα στην Αθήνα...

Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2007

Ανθίσαμε και σας περιμένουμε!

Καινούριο look για το Blog, μετά απο 1,5 χρόνο.

Με άρεσε!!

Έχω 1-2 προβληματάκια, τα πιο πολλά τα έλυσα, αλλα αν κάποιος μου λύσει αυτή την απορία...

Δεν μου εμφανίζει τις photos των χρηστών που κάνουν σχόλια. Ούτε την δικιά μου δηλαδη αλλά τελος πάντων. Μέσα απο το dashboard έχω ενεργοποιημένο το " Show profile images on comments?" Καμιά ιδέα? Παίζει να είναι καμιά βλακεία του beta?

Edit1: Στα comments αυτoύ το Post συνηδητοποίησα οτι μου βγάζει ένα σωρό κόσμο σαν anonymous. Επίσης στο comment που έκανα εγώ, μου εμφάνισε την Photo μου...

Edit2: Χαζέυοντας το blog του fantus είδα οτι και σε εκείνον στα προ-beta posts δεν εμφανίζει τα profile images των χρηστών. Εντάξει, ΔΕΝ έκανα εγώ βλακεία με τον κώδικα.. Ουφ, θυμήθηκα και CSS-ΗΤΜL σήμερα..

Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2007

Πως το λέει η λαϊκή ρήση? Καμιά φορά υπολογίζουμε χωρίς τον ξενοδόχο...

Νομίζουμε οτι όλα είναι δεδομένα και καλά, μέχρι που γίνεται κάτι και τα ανατρέπει όλα. Μπορεί να μην είναι πια κάτι το τόσο φοβερό, αλλά εμένα με τάραξε λιγο.

Εδώ και μέρες οι φίλοι με ρωτάνε "καλά ούτε ένα post?"

Ούτε ένα post γιατι μερικά πράγματα είναι εφήμερα. Και μηδενικής σημασίας. Τα post, οι χαζοκουβέντες, το οτι έκλεισε το monitor,το οτι άλλαξε Logo η forthnet, το τι μαλακία ειπε η Ε στον τελευταίο καφε...η καθημερινότητα γενικά. Νομίζουμε πως πάντα θα είναι όλα καλά.

Εδώ και μερικές μέρες είμαι στο κρεββάτι ξαπλωμένη και δεν μπορώ να κουνήσω. Τις πρώτες 1-2 μέρες δεν μπορούσα καλά καλά πλευρό να αλλάξω χωρίς βοήθεια. Τι post να κάνω? Οτι δεν είμαι καλά? Οτι είμαι τέζα? Δεν έχει νόημα.

Νόημα έχει να κάνω post για τους φίλους που με νοιάζονται. Που ήρθαν να με δουν. Που με πέρνουν τηλέφωνο. Που με βλέπουν στο msn και το πρώτο που με ρωτάνε είναι αν είμαι καλύτερα και αν μπορούνα να βοηθήσουν σε κάτι.

Νόημα έχει να κάνω post για τον fantus, που εδώ και 5 μέρες έχει ξεπεράσει τον εαυτό του. Που με φροντίζει, κάνει τα πάντα, δεν γκρινιάζει, με μαλώνει όταν ξαπλώνω μπρούμυτα, όταν βάζω το λαπτοπ πάνω στα πόδια μου, όταν πάω να κανω το παραμικρό, με νοιάζεται... Πιστέυω οτι οποιοσδήποτε άλλος στην θέση του θα μου λεγε κάνε και τπτ μόνη σου-πάνε στην μάνα σου Κλπ...

Προσπαθώ να θυμηθώ σε πόσους ευχήθηκα "υγεία" φέτος. Όλο χρόνια πολλά, και ευτυχία, και με έναν καλό γκόμενο, με μια καλή δουλειά, και όλο τέτοια.. Και μόλις χάσουμε αυτό, καταλαβαίνουμε οτι χωρίς υγεία τπτ δεν γίνεται...

Να στε πάντα καλά.

Εγώ δεν μασάω, σε 4-5 μερούλες ελπίζω να χοροπηδάω σαν το κατσικαδέλι.

Δευτέρα 1 Ιανουαρίου 2007

Firefox

Οδηγώ χτες το βράδυ στην Εθνική, και με την άκρη του ματίου μου βλέπω κάτι σε μια αφήσα. Α λέω δεν πάμε καλάαααααα. διαφήμιση Firefox στον δρόμο??? Κοιτάω, ξανακοιτάω.. Και τελικά ήταν αυτό...




Όχι πέστε μου, εσεις δεν θα μπερδευόσασταν????