Ηλιοτρόπιο

ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΖΕΨΩ ΗΛΙΟ... ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΩ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΑΕΙ... ΚΑΙ Η ΜΕΡΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ...

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2005

People that make me angry

Ουφ. Quick Review:

Ανοιξε η ρημάδα η σχολή..(Σουζάαανα σουζάναααα..η π*&^να η σχολήηηηηη)
Γυρισε η φίλη μου η Μαρία και μου πήρε τα φυτούλια..σνιφ τι θα έχω να φροντίζω τωρα?
Δίνω μάθημα μεθαύριο (και αντι να διαβάζω Network Security, διαβάζω Blogs...)

Γενικά καλά είμαι δηλαδή παράπονο δεν έχω! Άλλαξε και η ώρα, μεγάλωσε η μέρα, Νυχτώνει κατα τις οχτώ πια..Τα χριστούγεννα νύχτωνε στις 2:30...μπρρρρ

Γύριζα απο την σχολή σήμερα μαζι με τον Δ. Κάποια στιγμή περνάει κάποιος ψιλο-γκαζωτός και μυρίζει καυσαέριο. Που εδώ δεν έχει καθόλου!! χαίρεσε να αναπνέεις... Και πέφτει η κλασσική ατάκα: "Να επιτέλους...οχι σαν τους άλλους τους μαλάκες!"

Έχει φυσικά προηγηθεί το "τους μαλάκες δεν έχουν βιτάμ χωρίς αλάτι" , "κοιτα τους μαλακες τους πακιστανούς που παίζουν την μαλακία τους (κρικετ)" , "τι μαλαααααάκες οι σουηδοί αφού αυτό-εκείνο-το τρίτο-το τέταρτο"

Επίσης "ποπο ήμουνα στην ελλάδα προχτές (και θα είμαι ξανα σε 2 βδομάδες) και είχε 25 βαθμούς και ήρθα εδώ στους μαλάκες στο πουτσόκρυο" (10 βαθμους εντωμεταξύ έξω- όλοι έχουμε σκάσει μύτη στην σχολή χωρίς μπουφαν)

Ουφ. Δεν μπορώ τους μίζερους ανθρώπους. Δεν τους μπορώ καθόλου. Δεν σ'αρέσει πουλάκι μου? Πάρε το αεροπλάνο, κατέβα στην ελλάδα, ανέπνεε το καυσαέριο σου στην Αθήνα και άσε μας εμας εδώ στο χάλι, να βλέπω το δάσος απο το παράθυρο μου, να μην φοβάμαι να γυρίζω το βράδυ μόνη μου, κλπκλπ.

Νομίζω τελικά πως ο Δ. είναι κλασσικός τύπος "κανακάρη" , και ας μην πληρεί όλες τις προυποθέσεις.

Τρίτη 29 Μαρτίου 2005

Big Brother is watching us

Κατέβασα προχτές την ταινία "1984". Ακόμα δεν κατάφερα να την δω και ίσως καλύτερα.

Όποιος ήταν το καλοκαίρι στην Αθήνα θα θυμάται σίγουρα το ζέπελιν (και δύο τρελές- εμενα και την κολλητή μου να το μουτζώνουμε), τις κάμερες και τα συρματοπλέγματα στο λιμάνι του Πειραιά, τις χιλιάδες κάμερες που τοποθετήθηκαν σε όλη την Αθήνα, γενικά όλο τον πανικό για την "ασφάλεια των Ολυμπιακών αγώνων". Σίγουρα θα θυμάται όμως και τις διαβεβαιώσεις οτι όλα αυτά τα μέτρα θα "αχρηστευθούν" και δεν θα χρησιμοποιούντε μετα τους Ολυμπιακούς. Ποιος τους πίστεψε είναι άλλο θέμα.

Χιλιάδες κάμερες που μπορούν να μας δούν και να μας ακούσουν, έμειναν στους δρόμους για να "ρυθμίζουν την κυκλοφορία". Και τώρα θα αρχίσουν να λειτουργούν και επίσημα. Δείτε ένα αρθράκι στο Indymedia και ένα λίγο πιο παλιό.

Ενδιαφέρον έχουν οι φωτογραφίες του άρθρου, που δείχνουν τις "κάμερες παρακολούθησης κυκλοφορίας" να κοιτάνε σε εισόδους πολυκατοικιών(!) , εισόδους μετρό και λοιπά μέρη με πολύ κίνηση.

Τώρα που άρθηκε και το απόρητο για τις τηλεπικοινωνίες (είμασταν η μόνη χώρα στην ευρώπαική ένωση που δεν είχε νομοθεσία επι τούτουμαζί με την Πορτογαλία) μπορούνε να μας παρακολουθούνε τέλεια.

Αντιγράφω απο τις σημειώσεις για ένα μάθημα (ναι ναι αυτο που πέρασα!!!). Είναι στα αγγλικά, και κυρίως για data μέσω internet αλλα...

The European Union Data Protection Directive
  • Law Enforcement Agencies: traffic data is vital and should kept for at least 12 months
  • Privacy compliance implications for business
Draft Framework Decision on the retention of traffic data

Article 1-Scope : To facilitate judicial co-operation in criminal matters by approximating Member States legislation on the retention of data processed and stored by Internet and other telecommunications service providers, for the purpose of prevention, investigation, detection and prosecution of crime or criminal offences including terrorism.

Article 2- "data" = data necessary to:
  • Trace and identify the source of a communication which includes personal details, contact information and information identifying services subscribed to.
  • Identify the routing and destination of a communication
  • Identify the time and date and duration of a communication
  • identify the telecommunication
  • identify the communication device or what purpots to be the device
  • identify the location at the start and throughout the duration of the communiction
Article 4- At least 12 months and notmore than 36 months (αυτό είναι για το πόσο κρατάνε τα data)

A member state may apply other retention period as regards:
  • SMS
  • EMS
  • MMS
  • Internet Protocols including Email, Voice over Internet Protocols (π.χ Skype) , WWW, FTP, network transfer protocols, HTTP, voice over broadband and subsets of Internet Protocols numbers- network address translation data,
  • But for telephony services excluding sms, ems and mms the retention period suggested in the proposal is non-derogable.

Άντε περαστικά μας...

ΟΛΕ!!!!!!!!!

Ένα post μικρό και περιεκτικό:

ΠΕΡΑΣΑ LAW!!!!!!!

Είχα δώσει εξετάσεις πριν 2 βδομάδες και είχα απηυδήσει με το διάβασμα...

Άμα περάσω και το άλλο, θα σας κεράσω σφηνάκια...

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2005

Σουηδέζικη ομορφιά

Χτες έγραψα για το πόσο μου γαμάει την ψυχολογία να βλέπω τις σουηδέζες...Τελικά δεν φταίει οτι είναι σουηδέζες. Μάλλον φταίει οτι μεγαλώσαν εδώ. Παρακάτω έχω ένα δείγμα πώς μεταλλάσετε η Ελληνική φυλή άμα μεγαλώνει έξω. Αμα κάτσω 20 χρόνια εδώ λέτε να της μοιάσω????


Η photo είναι μια ευγενική προσφορά του Χρήστου.
Aχ.
Να κάτι τέτοιες βλέπω και μετά σου λένε "μα γιατί δεν τρως?".. Τι να πεις και τι να εξηγήσεις...

Κυριακή 27 Μαρτίου 2005

Shopping την Κυριακή του Πάσχα

Είπα να πάω το καημένο μέχρι το zuper market.

Αυτό σημαίνει: Παίρνω τα ποδαράκια μου και περπατάω κανα 10 λεπτο, μπαίνω στο εμπορικό (βγάζω μπουφαν και πλοβερ)με οοοοοοοόλους τους πειρασμούς του κόσμου (ρούχα, φαγητά γλυκά..) και μετά ξαναβγαίνω(ξαναβάζω μπουφαν και πλόβερ) απο την άαααλλη μεριά του εμπορικού και πάω στο μικρό-φτηνο-αραβικό zuper. Σήμερα βαριοοοοομουν πολύ όμως. Δεν ήμουν και στα καλύτερα μου οπότε λέω, θα πάω στο σουηδικό zuper 3 λεπτα λιγότερο περπατημα και γλυτώνω και ενα βάλε-βγάλε αφού είναι μέσα στο εμπορικό.

Τι το θελα?

1)Δεν είχε ελαφρύ γαλα
2)Δεν είχε στερεό γιαουρτι. Τι ζητάω? Γιαούρτι που να το τρωω με το κουταλάκι και οχι να το πίνω.
3)Οσα Light γιαούρτια είχε ήταν ληγμένα.

Και μετά συνηδητοποιώ και κάτι! Είναι Κυριακή του Πάσχα για καθολικούς/προτεστάντες. Χμμμμ. Είναι κυριακή του πάσχα και αυτοί δουλεύουνε κανονικά 10 με 9. Και δουλεύανε και χτες 10 με 9. Την Παρασκευή δουλέυανε 10 με 6. Θα πήγανε στον επιτάφιο μετά φαίνεται :-p

Άρε ελλαδάρα με τις αργίες σου, τις παραδόσεις σου, και τα ψησίματα σου! (Και ας μην τρώω ούτε αρνί ούτε κοκορέτσι!)

PS1. Θοδωρή, όχι που έβρισκες απάνθρωπο το οτι δουλεύουνε κυριακή...
PS2. Δεν κρατήθηκα αγόρασα σοκολάτα. Όχι για μένα πάντως....

Η τρέλα δεν πάει στα βουνά..

Εφτιαξε ο καιρός! Οι σουηδέζες τα πετάξανε όλα έξω και κυκλοφορούνε με τα μινι. Φαντάζομαι για τον ανδρικό πληθυσμό αυτό είναι πολύ ενδιαφέρων, για μένα πάλι όχι, μου γαμάει λίγο την ψυχολογία αλλα ΟΚ δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό. Ούτε να μακρύνει το πόδι ούτε να πρασινίσει το μάτι.. το να ξανθύνει το μαλλί παίζει αλλά δεν νομίζω να μου πάει...

θα πάρω την εκδικησή μου όταν γυρίσω στην ελλάδα όμως.. αχμμ. θα ναι καλοκαίρι ε? θα έχει και εκεί σουηδέζες ε? Με μαγιό στις παραλίες ε? Ε εντάξει, θα φοράω πάλι μακριά τι να κάνουμε...

Ε και αφού δεν μπορούμε εμείς να βγούμε με τις φουστίτσες έξω λοιπόν μιας και θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι, είπαμε να κάνουμε το πρώτο μας barbeque στα γρασίδια(της εστίας οχι της φιλοσοφικής του ΑΠΘ) μιας και έχουμε λιακάδες...

Μαζευτήκαμε λοιπον το ελληνο-λιβανεζο-τούρκικο group κάναμε τα κουμάντα μας, πήραμε τα φαγητά μας (κυριώς αρνί γιατι τα παιδιά δεν τρώνε χοιρινό...) και ετοιμαστήκαμε να το τσικνίσουμε! Μας είχε ξεφύγει μια μικρή λεπτομέρεια όμως. Μπορεί να έχει 10 βαθμούς έξω το μεσημέρι, αλλα το βράδυ έχει -3,-4... Με αποτέλεσμα το χιόνι να μην έχει λιώσει.. ΜΠΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2005

Λόγω της ημέρας...

My Photo

Καλύτερα κάντε "κλικ" στην εικόνα για να την δείτε λίγο μεγαλύτερη..

ΑΑΑααα και ένα mini-tutorial

njoy!

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2005

Τα φυτά και τα αντίο

Έχω την άδεια φόρμα μπροστά μου και δεν ξέρω γιατί να γράψω. Μέσα στην μέρα μου είχαν έρθει πολλές ιδέες αλλα μία μία τις απέρριπτα.

Σήμερα είχε τέλειο καιρό. Βγήκα χωρίς κασκόλ και με αθλητικά παππούτσια. Θα πείτε βέβαια: ε και? ΑΑΑχ... μετά απο 6 μήνες επιτέλους δεν έβαλα μποτάκια. Απελευθέρωση.

Χτες η φίλη μου η Μαρία μου έφερε δύο φυτούλια. Τα έβαλα στο μπροστά στο παράθυρο. Πρώτη μούρη στο Καβούρι! (Χμ πολύ Αθηναϊκο μου βγήκε αυτό ε?) Μια μπανανιά (που κάποτε θυμηθήτε το- η Μαρία θα βγάλει παραγωγή απο αυτή) και μια μπιγκόνια. Σήμερα ξύπνησα το πρωί και είχα στο νου μου να τα ποτίσω, να τα φροντίσω... Ωραία είναι να έχεις για κάτι να νοιάζεσαι... Είχα κάτι φυτά όταν ήμουν φοιτήτρια στην θεσσαλονίκη, αλλά όταν έφυγα για erasmus ο φίλος μου που του τα είχα αφήσει έδειξε την ίδια ευαισθησία γι αυτά με όση έδειξε σε μένα αργότερα. Τελοσπάντων! Πάλι καλά που την γλύτωσα με δύο-τρία φυτά - θα πρέπε να είχα καταλάβει πολλά απο αυτό, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Τι έλεγα? Α ναι για τα φυτούλια! Ζήλεψα. Σήμερα που τα είδα στο zuper market (ναι, zuper market) είπα να πάρω και εγώ, αλλα τα λυπήθηκα τα καημένα. Σε 2,5 μήνες μετακομίζω. Δεν νομίζω να αντέξουν ταξίδι Στοκχόλμη-Αθήνα. Και πολύ θα λυπηθώ άμα τα αφήσω.

Επίσης διάβασα ένα καταπληκτικό post και με έκανε να σκεφτώ τους αποχαιρετισμούς που έχω ζήσει τους τελευταίους μήνες. Δεν μασάμε όμως! Ένα κουράγιο θέλει, να περάσουν οι πρώτες δύσκολες μέρες. Μετά ηρεμείς, το ξανασκέφτεσαι και το αποδέχεσαι. Όχι πως δεν είναι δύσκολα μετά. Συνηθήζεις. Όχι λάθος λέξη. Δεν μπορώ να συνηθίσω την απουσία. Την ανέχομαι είναι η σωστή λέξη. Προσπαθώ να συμβιώσω μαζί της. Προσπαθώ να κάνω κόλπα για να την ξεγελάω. Skype, icq, και λοιπές διαδικτυακές υπηρεσίες προσπαθούν να με βοηθήσουν. Ώρες ώρες βέβαια όσο masquerade και να κάνεις, η απουσία είναι εκεί.... Όχι η ψυχική, η σωματική. Πάλι καλά δηλαδή. Γιατί το ανάποδο, ούτε στον εχθρό μου!!!

Μου την σπάνε οι αποχαιρετισμοί. Αλλά προσπαθώ να τους βλέπω σαν κάτι διαδικαστικό. Μου την σπάει η απουσία, η απόσταση, το να πονάω... Αλλά προσπαθώ να το βλέπω σαν το ενδιάμεσο στάδιο του να είμαι μαζί, και να είμαι τόσο καλά, που όλα να μου φαίνονται ασήμαντα, σαν να ήταν ένα λεπτό που πάει και πέρασε.

Δεν θα βαρεθώ ποτέ να σε αποχαιρετώ. Γιατι ξέρω πως πάλι θα βρεθούμε...

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2005

Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα

Οταν ήμουν μικρή, σπίτι έιχαμε ένα χοντρό δερματόδετο βιβλίο με ένα πράσινο σκούρο εξώφυλλο, που έλεγε "ΠΑΡΟΙΜΙΑΣΤΗΡΙΟ" . Οταν κατα καιρούς διάφορες δασκάλες, μας βάζαν να βρίσκουμε παροιμίες για τους μήνες, μάλλον ήμουν απο τα τυχερά παιδάκια, αφού άνοιγα το "τερας" και με λίγη βοήθεια απο την μαμά μου έβρισκα αυτές που ήθελα...

Σήμερα κοιτάζοντας έξω μου ήρθε στο μυαλό το "Μάρτης, γδάρτης και παλουκοκαύτης" και αυτή τη φορά με την βοήθεια του google και οχι του "παροιμιαστήριου" βρήκα παροιμίες για τον Μάρτη...

Τον Μάρτη χιόνι βούτυρο, μα σαν παγώσει μάρμαρο

Στων αμαρτωλών τη χώρα το Mαρτάπριλο χιονίζει (άραγε τι αμαρτίες πληρώνω...)

Ο Αύγουστος για τα πανιά κι ο Μάρτης για τα ξύλα

ο Mάρτη ξύλα φύλαγε μην κάψεις τα παλούκια

Κάλλιο Μάρτης καρβουνιάρης παρά Μάρτης λιοπυριάρης

Σαν ρίξει ο Μάρτης δυο νερά κι Απρίλης άλλο ένα χαράς σ' εκείνο το ζευγά πόχει πολλά σπαρμένα

Ο Μάρτης ο πεντάγνωμος πέντε φορές εχιόνισε και πάλι το μετάνιωσε πως δεν εξαναχιόνισε

O Mάρτης το πρωί ηχιόνισε κι ο γάδαρος ηψόφησε (απ' το κρύο)- το μεσημέρι ηβρώμισε (απ' τη ζέστη)- και το βράδυ τον ηπήρε το ποτάμι (απ' τη βροχή)

Tου Mάρτη του 'ρέσει νά 'ναι πάντα στο διπλό, μια τσι δέκα νά 'χει ήλιο και τσι άλλες ξυλιασμό

Του Μάρτη και του Τρυγητή ίσα τα ημερόνυχτια (επίσης επίκαιρο για σήμερα...)

Του Μάρτη ο ήλιος βάφει και πέντε μήνες δεν ξεβάφει

Οπόχει κόρην ακριβή το Μάρτη ήλιος μην τη δει (μπαμπά ακούς?)

Κυριακή 20 Μαρτίου 2005

Ταξίδεψε με...

Είναι μερικές φορές που είναι τόσο δυνατά αυτά που νιώθω που δεν μπορούν να εκφραστούν με λόγια. Είναι μερικές φορές που τα νιώθω να ξεχειλίζουν... Νιώθω οτι αν δεν τα εκφράσω θα με πνίξουν, αλλά και πάλι όταν προσπαθώ να το κάνω, δεν μπορώ...

Είναι σαν να με έχει πάρει ένα κύμα και να με ταξιδεύει και εγώ αβοήθητη να έχω αφεθεί στην κίνηση του... Σαν να είμαι μια νιφάδα που με στροβιλίζει ο αέρας....Αυτά που νιώθω με κάνουν να θέλω να χορέψω, να τραγουδήσω, να ουρλιάξω ενδεχομένως...

Είναι πολύ δυνατά για να φυλακιστούν σε λέξεις σε ένα φύλλο μεσα στο τετράδιο μου. Αν και ίσως, αντί να τα φυλακίζει η γραφή, τελικα τα απελευθερώνει...

Σάββατο 19 Μαρτίου 2005

Σ'αγαπώ Σ'αγαπώ...


-Που με βάζεις?


-Πάνω στην ταράτσα

-Και αν πέσω απ'την ταράτσα?

-Θα φας μία μπουγάτσα..

H ατάκα της ημέρας...

...ανήκει στην αισθητικό...

"Try to avoid solarium for a couple of days.."

Πήγα να της απαντήσω ότι μάλλον κάτι για να ασπρίσω χρειάζομαι, αλλα ας όψεται...

Παρεπιπτόντως όλες οι Σουηδέζες αυτήν την εποχή έχουν ένα άθλιο μαύρισμα απο solarium...yiaks...

format c: /y

Μετά απο πολύ καιρό σκέφτομαι την μέρα που μόλις πέρασε και μου φαίνεται τεράστια. Γεμάτη.

Μετά απο 2 μήνες που έχω κάνει back-up έκανα επιτέλους και format.Έβαλα και το SP2 και όλα καλά. Τo pc bootαρει σε dt.Τρέλα! Επίσης διάβασα, επλύνα τα άπλυτα πιάτα μιας βδομάδας... (Γιουπιιιιιιι αύριο πρωι θα έχω καθαρη κούπα για καφε...)

Έβαλα και μια φωτογραφία της θεσσαλονίκης στο ψυγείο μου. Πόσο μου έχει λείψει.. Έβλεπα την Λεωφόρο Νίκης και με έπιασε μια νοσταλγία... έχω να περπατήσω εκεί καιρό...Νομίζω απο τα χριστούγεννα... Είπα να κατεβάσω και κανα τραγουδάκι για την θεσσαλονίκη να έχω να ακούω, αλλα μετά είμαι σίγουρη οτι θα πέσω σε κατάθλιψη.

Σήμερα είδα και το πιο περίεργο χιονι που έχω δει...δεν έπεφτε..πετούσε! Κάθετα! και είχε και ήλιο ταυτόχρονα...

Ένα αεροπλάνο φαίνεται πάνω απο τα δέντρα έξω απο το παράθυρο μου.. Θα σε πάρω να φύγουμε...

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2005

Ανασκαφές

Ψάχνοντας κάτι στο email μου στο yahoo, το οποίο δεν το πολυχρησιμοποιούσα όσο ήμουν στο ΤΕΙ ανακάλυψα τα εξης:

  • 454 mail
  • 152 mail απο την μαμά μου
  • 55 mail απο τον αδερφό μου
  • 40 mail απο το teras
  • 8 mail απο την mailing list του ΠΑΟ που με έγραψε ο αδερφός μου
  • Ένα mail του 2002 απο τον Πασχάλη με κάτι ανέκδοτα που πέθανα στο γέλιο
  • Ένα mail απο κάποιον το 1998 που μου λέει "χάρηκα πολύ που βγήκαμε χτες μωρό μου" που ακόμα δε μπορώ να καταλάβω ποιός είναι
  • 9 mail απο τον κολλητό μου: 4 τελείως αλλοπρόσαλα και πολύ όμορφα, και 5 Forwarded του τύπου "σώστε το δασάκι συγγρου" ή "εμπάργκο στα πρατήρια βενζίνας"
  • 1 valentine card από τον onliner στις 14/2/2001 με το σχόλιο οτι " Fili mou kali!! xronia polllaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa eipa na sou steilo ena valentines card giati eisai stis mayres sou me to eteron imisi na min mineis paraponemeni e?? elpizo na sou epanorthosei!! to axizeis filakia!"
  • 1 mail με συνταγή για μελαχρινή (κεικ είναι αυτό)
  • 1 mail με 3 φωτογραφίες να πίνω καφέ κόντα στην παραλία
Αποτέλεσμα : Καμιά 10αρια email σε κόσμο που είχα να γράψω καιρό.

Ουφ! Περίεργο πράγμα οι ανασκαφές. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα βρείς.

Και έξω ακόμα χιονάει...

Η αποθέωση της σπαρίλας.

Βαριέμαι μέχρι και να συνδέσω τον εξωτερικό μου σκληρό να δω το "Un long dimanche de fianailles" (ατέλειωτοι αρραβώνες επι το ελληνικότερο). Βαριέμαι ακόμα και να σηκωθώ να πιώ νερό.

Περίεργη νύχτα σήμερα. Δεν έχω να περιμένω κάτι. Συνήθως κοιτάω με μια προσμονή το msn μου.. Σήμερα ακούω τον χαρακτηριστικό ήχο "ταδε has just signed in" και ξέρω οτι δεν είναι κάτι που με αφορά άμεσα...Λάθος. συνήθως περιμένω διπλό ήχο. Μια πόρτα να χτυπάει (παλιό καλό ICQ) και στο καπάκι τον ήχο απο το msn. Ελάχιστοι φίλοι μου χρησιμοποιούν και τα δύο. Πριν που έκανε έτσι το pc παράτησα το βιβλίο που διάβαζα να δω τι εγινε. Η συνήθεια. Σαν το σκυλί του παβλόφ. Ακούω τοκ-τοκ-βζζζζζζζζζιιιιιν και η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει.... Νομίζω θα πατήσω το mute. Η θα τα κλείσω. Τσάμπα καρδιακό κάθε φορά :-p

Τρίτη 15 Μαρτίου 2005

Η φαντασίωση καθε γυναίκας

(Ξεχνάμε το μεσημεριανό κομμάτι της μέρας : να είσαι σε μία αίθουσα και να ακούς πέρι security management, και να μην καταλαβαίνεις Χριστό, και να προτιμάς να διαβάσεις ακόμα και IPSec αντί να ακούς τον τυπά...)

  • Μπλα-μπλα μέσω skype με ταυτόχρονο λιώσιμο στο κρεββάτι.
  • Κομμωτήριο. Και να μην χρειάζεται να κλείσεις ραντεβού. Και να στα πετυχαίνει κιόλας! (αξία ανεκτίμητη....)
  • Ανακάλυψη οτι έχω ακόμα λεφτά στην τράπεζα!
  • Ψώνια! Και τι ψώνια! (όχι δεν θα μπώ σε λεπτομέρειες!) Μπήκα όμως στο H&M Club και έχω 10% έκπτωση..δικαιολογίες για να ψωνίζω περισσότερο... (Προφανώς δεν έχω πλέον και πολλά λεφτά στην τράπεζα..:-p )
αν προλάβαινα να πάω και την αισθητικό...

Μήπως μεταμορφώνομαι σε κυρα κατίνα??????

Κυριακή 13 Μαρτίου 2005

Happy Birthday to you...

13 ΜΑρτίου το Φοιτητικό Στέκι γίνεται δύο χρονών...

Αγαπημένη σελίδα...Το πρώτο μου Post...Απάντηση στο θέμα "Προς τους Θεσαλλονικείς πιτσόβιους..." :

Pizza Espania!!

(kai oxi Di Spania)
Den einai poli akrivi, kai einai poli kali! nomizw oti exei kassandrou kai toumpa..!
kalo mam!


Πόσα έχουν αλάξει απο τότε?

13/3/03
Πώς είμουν πριν 2 χρόνια? Erasmus στην Φιλανδία και καμία σχέση με τώρα. Χημείο. Πραγματικά Χημείο. Τριαλαλι Τριαλαλο και τρία πουλάκια κάθονταν. Δεν λέω πως δεν είχα και τις σοβαρές μου στιγμές. Αλλά ο βασικός μου σκοπός ήταν να περάσω καλά, ότι και να γινότανε. Και πέρασα. Πολύ καλα!

Δεν ξέρω αν το παθαίνουν όλοι όσοι γυρίζουν απο erasmus αλλά με όσους το έχω συζητήσει εκει καταλήγω. Το erasmus είναι μεν ενα πρόγραμμα ανταλαγής φοιτητών αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Δεν γνωρίζεις απλά μιά άλλη χώρα, ένα άλλο εκπαιδευτικό σύστημα, συμφοιτητές απο κάθε γωνιά της Ευρώπης. Πάνω απ όλα γνωρίζεις τον εαυτό σου. Για κάποιους αυτό γινέται μέσω της δυσκολίας προσαρμογής "Ήμουν εκεί μονος μου και επιβίωσα". Για άλλους μέσω της απομάκρυνσης απο την ρουτίνα και τα τετριμένα. Ξαφνικά απομακρύνεσαι απο όλους και απο όλα και μπορείς και τα βλέπεις όλα λίγο πιο ξεκάθαρα. Βλέπεις τι είναι συμαντικό για σένα και τι όχι. Βιώνεις νέες καταστάσεις είτε μέσα απο την μοναξιά είτε μέσα απο το "χημείο" και αξιολογείς το τι θελεις κατα βάση ΕΣΥ όχι οι άλλοι γυρω σου. Γύρισα στην Ελλάδα και ήξερα τι ήθελα να κρατήσω απο τον παλιό μου εαυτό και τι όχι. Και μέσα απο αυτή την διαδικασία σοβάρεψα. Όχι πολυ. Μην το παρακάνουμε! Απλά ένα κομμάτι του εαυτού μου έμαθε να βλέπει κριτικά τις καταστάσεις γύρω μου και να προσπαθει να υψώσει μια φωνούλα ώστε να μην καταπατιούνται τα δικά μου θέλω.

13/3/04

Πέρσι σαν σήμερα. Στο σπιτάκι μας με την Ιωάννα να ετοιμάζουμε τούρτες για τα γενέθλια του φοιτητικό στέκι. Η κρέμα να κόβει. Ο Θοδωρής εξοδούχος. Πανικός μέσα στην κουζίνα. Μέσα σε όλα εγώ να παραδίδω πτυχιακή σε 2 μέρες. "Αν κάνουμε τα Font 12άρια θα βγούνε 150 σελίδες - Ναι αλλά με 10άρια Arial θα φαίνετε πιό όμορφα - Τι τελίτσες να βάλουμε? Τελικά να το εκτυπώσω έξω ή στην δουλειά? Και αν με πάρουνε χαμπάρι?" Πίεση στρες και άγχος. Οι τούρτες είναι έτοιμες. Το σιρόπι? Να το πάρουμε μαζί, να το γράψουμε "Φοιτητικό στέκι" πάνω. Βάλε την τούρτα στην σακούλα. Προσοχή μην λερωθεί το Ibiza. Ναι θα περάσουμε να πάρουμε και τον krizz. Άν το αφήσω ακριβώς κάτω απο τον Λευκό Πύργο λέτε να με γράψουνε?...Και τελικά..."ΟΟΟΟΟΟΟΟΟ τι ωραία τούρτα....!- Μπράβο κορίτσια!" Και εγώ με την Ιωάννα να φουσκώνουμε απο περηφάνια.

Και μετά τι? Από όλο τον κόσμο που είμασταν στα "γενέθλια" πέρσι οι μισοί δεν μιλάνε με τους άλλους μισούς. Παρεξηγήσεις χαζομάρες, φιλίες που ήταν και διαλύθηκαν, φιλίες που δεν ήταν και έγιναν...Και όσοι ξεμείναν τελικά στο στέκι κάπως "απομακρύνθηκαν". Δουλείες, πτυχία, στρατός... Και η παρέα ρε παιδια? Πια παρέα.. που οι σχέσεις με τους περισσότερους γιναν τυπικές.... Δεν πειράζει όμως. Δεν κρατάω κακία σε κανέναν για ότι έγινε και όπως έγινε. Όπως λέει και ο Χρήστος, "Σε όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε"

Νομίζω τελικά οτι αυτή είναι η έκφραση που με διαφοροποιεί στο πριν απο δύο χρόνια με τώρα. Είμαι πιο δυνατή. Ξέρω τι θέλω! Δεν αφήνω τρίτους να με επηρεάζουν. Δεν στεναχωριέμαι για το τι σκέφτεται ο καθένας για μένα, εκτός και αν αυτός είναι σημαντικός για μένα.. Δεν θα αλλάξω εγώ για να μην στεναχωρήσω κάποιους που δεν νοιάζονται στην τελική για μένα αλλά μόνο για τον εαυτό τους. Θα είμαι με ανθρώπους που με αγαπάνε και νοιάζονται για αυτό που είμαι χωρίς να θέλουν να με αλλάξουν για να ταιριάζω σε αυτό που έχουν αυτοί στο μυαλό τους για μένα.

Ναι μωρό μου. Σε όσους αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε...

Tenta SLut Vol.2

Σήμερα ήταν μια άλλη μέρα. Ξύπνησα και δεν είχα τίποτα να κάνω. Τίποτα να διαβάσω. Μια ευτυχία!! Κοίταξα έξω απο το παράθυρο μου και όλα ήταν κάτασπρα! Μέρες είχε να μας ρίξει τόσο πολύ χιόνι...ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ! Και μια λιακάδα, άλλο πράγμα...

Ήπια το κακάο μου (Αμαν ρε μαμά απο μικρή στο ούρλιαζα ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΠΟΛΥ ΖΕΣΤΑΜΕΝΟ ΓΑΛΑ! ΧΛΙΑΡΟ! ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΧΛΙΑΡΟ?????), έφαγα το κεικ μου, και αποφάσισα να βγώ βόλτα με την μανουλα....

Η θάλασσα έχει παγώσει.΄Οχι παντού, αλλα έχει παγώσει σε πολλά σημεία. Δυστυχώς δεν κατάφερα να περπατήσω πάνω της, σνιφ σνιφ έφτιαξε ο καιρός και δεν είναι ασφαλές πλεον...Εγώ ήθελα δηλαδή αλλά επίσης ήθελα να αποφύγω το μπλούμ. Μπλούμ στους -8 δεν είναι καλη φάση ε?

Πάνω στην βόλτα μπήκα σε μιά εκκλησία (Katarina kyrka, μεγάλη η χάρη της)... O Παπάς ήταν γυναίκα. Ή μάλλον η παπάς. Ακούγεται τελείως χαζό. Μου έφερε στο μυαλό όμως το πώς έχουν αλλάξει τα πράγματα. Στην αρχαιότητα όλες οι χειρωνακτικές εργασίες ήταν στα χέρια των αντρών και οι πνευματικές εξουσίες ήταν στα χέρια των γυναικών.. Οι ιέρειες στην κρήτη και η Θεα μητέρα με τα φίδια στα χέρια μου ήρθε πρώτα στο μυαλό. Μετά απο λίγο ψάξιμο στο δικτυο είδα οτι πολλές προχριστιανικές θρησκείες είχαν γυναίκες σαν ιερείς... Αλλάζουν οι καιροί, αλλάζουν και τα έθιμα..


PS1. Άσχετο 1. Πήρα γυαλιά ηλίου. και χαζοχερομαι. (πάντα μπερδεύομαι πως γράφετε αυτή η λέξη γαμώτο...). Τώρα που ανοιξιάζει θα μου χρειαστούν!

PS2. Άσχετο 2. Τέλος το σπιτικό φαί απο αύριο ;( H Επιστροφή των Τοστ.

PS3. Άσχετο 3. Tack s? mycket Μαρία!

Σάββατο 12 Μαρτίου 2005

Κλείσε τα μάτια σου...

Κάτι μας έφερε κοντά...
πάνω που τέλειωνε η βραδιά
Πάνω που έλεγα να φύγω
το βλέμμα σου με κράτησε ξανά


Δεν ξέρω αν θα 'μαστε μαζί για πάντα
τι πάει να πει παντοτινά
Μα νομίζω πως μαζί σου υπάρχει μια ελπίδα
τ' αδύνατα να γίνουν δυνατά

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2005

Tenta SLut!

Ή στα ελληνικά εξετάσεις τέλος!!!

Δύο βδομάδες..κούραση. Σήμερα το πρωί δεν μπορούσα να ξυπνήσω με τίποτα. Χαλάλι. Άξιζε τον κόπο που ήμουν μέχρι αργά στο net... Αλλά και μετα..έπεσα για ύπνο και δεν μπορούσα να κοιμηθώ με τίποτα...

Κάθε φορά που πέφτω να κοιμηθώ και γράφω εξετάσεις την άλλη μέρα βλέπω τα πιο περίεργα, τρελά, ανεξήγητα, απρόσμενα όνειρα! Καταστάσεις περιέργες, με πρωταγωνιστές φίλους και γνωστούς που έχω να τους δω και να μιλήσω καιρό. Μάλλον κλείνομαι πολύ μεσα στο σπίτι στις εξετάσεις και μου βγαίνει αυτη η "ασφυξία".. Δεν ξέρω..μάλλον καταπιέζεται η κοινωνικότητα μου.

Σκέφτομαι πως θα ήταν να μην είχαμε φίλους. Τρομακτικό. Για μένα τουλάχιστον. Οι φίλοι σε ξέρουν και σε καταλαβαίνουν. Δεν χρειάζεται να μιλάς. Απλά νιώθεις. Ξέρουν τι θες να πεις και το πως νιώθεις και μπορούν να σε κάνουν να χαμογελάσεις ακόμα και στις χειρότερες καταστάσεις. Είναι σαν ο κόσμος να χωρίζεται στα 3. Εσύ, οι φίλοι και οι άλλοι. Σαν Access control του unix μου ακούγεται. Οι φίλοι έχουν r-x σε μένα. Και ορισμένοι είναι πιο privileged. Έχουν rwx. Aυτό δεν υποστηρίζεται απο το Unix. Υποστηρίζεται από εμένα όμως!

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2005

Εισβολή...

...στο σπίτι μου!

Μάλλον καλοσυνήθισα να μένω μόνη μου....

-εγώ πέφτω για ύπνο..τελείωσε το διάβασμα σου πριν πέσεις για ύπνο
-ναι μαμα
-μην το ξεχνας δίνεις την παρασκευή
-ναι μαμά
-καληνύχτα
-καληνύχτα

Μετα απο 10 λεπτά

-Στο pc είσαι?
-Ναι
-Τελείωσες με το διάβασμα?
-Ναι
-Κιόλας?
-Ναι
-Κατάλαβα πάλι κουβέντα στο icq έπιασες...

Όχι μανούλα μου. Εξυγχρονίστηκα.


Πλέον μιλάω στο msn ;-p

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2005

Αι εμ μπλογκινγκ,γιου αρ μπλογκινγκ...

χι ιζ μπλογκινγκ...

Τι ειναι ενα blog τελικά? Απο το μεσημέρι που ανέβασα το πρώτο μου "post" μπαίνω κάθε τρεις και λίγο...όχι πως έχω την ψευδαίσθηση πως θα μου απαντήσει κανείς, αλλά για να το βλέπω και να το καμαρώνω. Πολύ μου άρεσε...

Δάβαζα τόσο καιρό διάφορα blog και οταν κάποιος δεν έγραφε για 2-3 μέρες μου έλειπε. Νιώθω σχεδόν σαν να ξέρω κάποιους που δεν ξέρουν καν οτι υπάρχω. Σαν την τέχνη. Επικοινωνείς με τον δημιουργό γνωρίζοντας τον μέσα απο τα έργα του χωρίς αυτός να μάθει ποτέ την ύπαρξη σου...

Αποφάσισα να μην γράφω πια γράμματα χωρίς να ξέρω αν ποτέ θα τα διαβάσει κανείς.... Η μάλλον θα γράφω. Με παραλήπτη το blog μου αυτή τη φορά...

Και ναι! σταμάτησε το χιόνι. Έχουμε και -9. ΤΡΕΛΑ ΚΕΦΙΑ! :-)

Τρίτη 8 Μαρτίου 2005

Να μαι και εγώ...

Και ξαφνικά εκει που κάθομαι άρχισε να χιονίζει. Πάλι. ΞΑΝΑ!
Μου αρέσει το χιόνι...αλλιώς δεν θα ερχόμουν στην Στοκχόλμη...

Αλλά μου λείπει ο ήλιος... τα λουλούδια...
και εγένετω Ηλιοτρόπιο!