'Ατιτλο (1)

Καμιά φορά όλα μοιάζουν τόσο απόμακρα μα τόσο κοντινά...
Να έτσι θα κάνω το χέρι μου και θα το αγγίξω, λες.
Μα μες τις ψευδαισθήσεις του μυαλού μου όλα ζούνε. Ταξιδεύουνε.
Απλώνω το χέρι να το αγγίξω. Λίγο ακόμα έμεινε. Μπορώ! Δεν είναι χρόνος, δεν είναι ύλη αυτό που με σταματά. Το μυαλό μου είναι. Και προσπαθώ. Τεντώνομαι.
Παραιτούμε. Για λίγο. Και όλα στριφογυρίζουν μέσα μου. Δεν μπορώ να το αφήσω.
Και ξανά εκεί, να πιάσω το άπιαστο.