Ηλιοτρόπιο

ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΖΕΨΩ ΗΛΙΟ... ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΩ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΑΕΙ... ΚΑΙ Η ΜΕΡΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ...

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2005

Quuuiiiz

Τι είναι γκρί, ζυγίζει 2 κιλά, έχει ταμπελάκι Acer και προχτές το βράδυ όταν το έβαλα στην πρίζα έκανε "αστραπές" μύρισε καμμένο και δεν ξανάναψε?

R.I.P laptopaki μου...

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2005

EEEEεεει! Έχουμε πάρτυ εδώ!!

Αχ!

Όμορφα ήτανε.

Χάρηκα που είδα φίλους που είχα να δω καιρό.

Μόνο που κανένας δεν ήθελε να χορέψει.

Δεν πειράζει.

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2005

Δύσκολο πράγμα η διπλωματική...

Και εκεί που προσπαθώ να είμαι καλή φοιτήτρια, να γράφω πρωτότυπα πράγματα, να μην κάνω plagiarism στην διπλωματική μου,να έχω σωστά citations, βλέπω αυτό, και μου ανατρέπει όλα τα δεδομένα...




Σε ένα μήνα παραδίδω.
Ελπίζω να προλάβω :-)

Μην γυρίσεις ποτέ στην θεσσαλονίκη που αγάπησες σαν φοιτητής...

Πριν κάποιο καιρό, στα παλιά τα χρόνια, όταν ακόμα ετοιμαζόμουν να κάνω πρακτική και απο το μπαλκόνι μου έβλεπα απο τα κάστρα μέχρι την καλαμαριά, τότε που έβλεπα τον ήλιο να ανατέλει και να βάφει το θερμαικό πορτοκαλί, ενώ ήμουν ακόμα στο κρεβάτι, οι πιο πολλοί μου συμφοιτητές (εε ήταν και λίγο πιο μεγάλο εξάμηνο) ήταν και αθηναίοι, ανεβαίνανε να δώσουνε τα τελευταία μαθήματα. Και επειδή με την συγκάτοικο, όλα τα σφάζαμε όλα τα μαχαιρώναμε, όλος ο καλός κόσμος έμενε σπίτι μας. Εξεταστική σεπτεμβρίου και να φιλοξενούμε 5 άτομα. και 2 εμείς 7. σε σπίτι 50 τετραγωνικά. Τέλος πάντων πλάκα είχε!

Η Ματίνα τότε μου είχε πει οτι είχε διαβάσει σε ένα βιβλίο: "Μην προσπαθήσεις ποτέ να επιστρέψεις στην θεσσαλονίκη που αγάπησες σαν φοιτητής- θα σε πληγώσει και θα σε διώξει".

Μου είχε φανεί περίεργο. Αλλά το κράτησα κάπου, στο βάθος του μυαλού μου.

Και ο καιρός πέρασε. Τελείωσα την πρακτική, πήρα το πτυχίο, άφησα το σπίτι με την ωραία θέα. Πήγα Αθήνα. Πήγα Σουηδία. Αλλά πάντα υπήρχε κάποιος να με περιμένει πάνω. Ήξερα, οτι όποτε και αν πάω υπήρχαν 2-3 άνθρωποι (και ένας συγκεκριμένος ακόμα πιο πολύ...) που θα μπορούσα να μείνω εκεί. Να περάσουμε 2-3 μέρες μαζί. Να βγούμε έξω, να δω τα μέρη που αγαπάω, να μιλήσουμε...

Και ξαφνικά έχουν φύγει όλοι.

Την κυριακή το μεσημέρι στον σταθμό του ΟΣΕ, αιστανθηκα τόσο μόνη. Ήταν 2 το μεσημέρι και οι προοπτικές της μέρας ήταν ένας καφές. Πουθενά να πάω να αφήσω το backpack μου. Και το τρένο μου να φεύγει στις 12 το βράδυ. Έπιασα να κοιτάζω το κινητό. Να κάνω scroll τα ονόματα. Να δω πιος είναι ακόμα εδώ. Γιατι εγώ, είμαι ακόμα εδώ...


Στο τέλος έβαλα τα handsfree, καταχάρηκα που το κινητό πάιζει ραδιόφωνο, έπιασα μύθο και ερωτικό και περπάτησα όλη την πόλη...



Άδεια η πόλη..που πήγαν όλοι..

Pstn, Dsl, φθηνό Internet και άλλα φούμαρα


70% πάνω λέει οι χρεώσεις της PSTN.


Τι λες ρε μπάρμπα. Με εκβιάζεις λίγο ή μου φαίνετε? Ναι θέλω να μπαίνω 5 φορές την μέρα στο δίκτυο να ψάχνω για pdf, να κοιτάζω τα mail μου και να φέυγω. Και γι αυτό το πράγμα πληρώνω τώρα 25 ευρώ το μήνα. Χώρια συνδρομή. Για μια άθλια ποιότητα γραμμής που συνδέομαι στα 31.200 (στην καλύτερη).

Πήρα ένα DSL box εχτές. ΠΕριμένω να ενεργοποιηθεί. 35 ευρώ τον μήνα περίπου.νιώθω οτι κάπου πιάστηκα μαλάκας.

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2005

Σκέφτομαι..

...τον επόμενο 1,5 μήνα και θέλω να τα σπάσω όλα.

Όλα όμως.

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2005

Γιατί μαμά...

...πρέπει να πάω σχολείο αφού είμαι γριπιασμένη?

...δεν ειναι καλό να φτερνίζομαι στην μούρη τον μαθητών μου μπας και αρρωστήσουν και ησυχάσω?

...όλοι γελάνε όταν λέω "Δεν θέλω να πάω σχολείο σήμερα"?

...είπα στον μικρό σωτήρη σήμερα "μίλα λίγο πιο όμορφα στον συμμαθητή σου" όταν τον είπε αδερφή και εγώ μόλις μπήκα στο αυτοκίνητο έβρισα έναν (με κλειστά παράθυρα)?

...δεν καταλαβαίνουν και κλείνουν το Pc απο το κουμπάκι ενώ η "κυρία κατερίνα" έχει πει να το κλείνουμε απο το "εναρξη"?

...κατα βάθος τα αγαπάω τα σκασμένα?

...ετοιμάζομαι για εκδρομή αύριο και δεν έχω κανένα μα κανένα κέφι?

...να είναι μακριά? (άσχετο αλλά τι να κάνουμε...ο πόνος είναι πόνος)

Πληροφορίες σχετικά με τα αξιοθέατα της Σόφιας καλοδεχούμενες...

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2005

Τελικά το Internet μας χωρίζει ή μας ενώνει?

Καμιά φορά θεωρούμε κάποια πράγματα δεδομένα.

Το Internet ας πούμε.

Συνηδητοποίησα οτι σήμερα μίλησα μέσω net με τις φίλες μου που μένουνε στην Βιέννη, με τον αδερφό μου και τον ξάδερφο μου στο Κάιρο, με το μωρό μου στην Μυτιλήνη, με καναδυό συμφοιτητές μου που είναι στην Αγγλία, με ένα φιλαράκι στην Ιο, με κάποιους συμφοιτητές μου απο Σουηδία- ένας ήταν στην Σαουδική Αραβία...

Και μετά σου λένε η τεχνολογία απομακρύνει τους ανθρώπους.

Όταν στην τρίτη λυκείου ετοιμαζόμασταν για πανελλαδικές και μας λέγανε οτι σε ένα τέτοιο θέμα θα γράψετε τα θετικά και τα αρνητικά αλλα θα πρέπει να δείξετε οτι η τεχνολογία -και δη το Internet- αποξενώνει τους ανθρώπους. Εγώ τσινούσα. Για μένα είναι ένα μέσο επικοινωνίας απαράμμιλο. Και δεν μιλάω μόνο για την ευκολία του Icq (ή του msn) που τότε (98) ήταν σε εμβρυακό στάδιο αλλά και για το email που απο τότε με βοηθούσαν να είμαι σε επαφή με τους φίλους μου και ας ζούσα μακριά.

Λένε οτι χάνετε η προσωπική επαφή. Αντιθέτως. Τον ξάδερφο μου που έλεγα όταν μέναμε και οι δυο αθήνα τον έβλεπα σπάνια. (Είναι τεράστια και αυτή η κωλοπολη). Τώρα μιλάμε μέρα παρα μέρα σχεδόν. Θα πούμε μια καλημέρα. Θα μάθω νέα του. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο σαν το να αράζαμε και να πίναμε ένα καφέ, αλλά καλύπτουμε το κενό του ενός χρόνου που έχουμε να τα πούμε απο κοντά.

Tα Blogs. Βλέπω (διαβάζω) κόσμο.Σκέψεις. Προβληματισμούς. Προβληματίζομαι και εγώ. Μου δίνουν λύσεις. Έστω και άγνωστοι, νιώθω οτι κάποιους ανθρώπους τους ξέρω. Μοιράζομαι με κάποιους αυτά που σκέφτομαι. Όχι όλα ίσως. Όχι πάντα όσο ειλικρινά θα τα έγραφα στο ημερολόγιο μου. Αλλά θα δώ κάποια σχόλια απο ανθρώπους με διαφορετικές απόψεις. Που ίσως να είναι τελειώς αλλού. Που ίσως θα μου δώσουν μια τελείως διαφορετική οπτική, που δεν θα την μάθαινα ποτέ, γιατι δεν πιάνεις κουβέντα με έναν άγνωστο στον δρόμο...

Διαβάζω και γνωστούς. Μαθαίνω νέα της nenyas, του strabadiou και του "κακού" compiler που μένουμε πλεον μακριά, του vivliofagou που αλλιώς πιστευω θα χανόμασταν, της tzopis που διαβάζω και πράγματα που και ας μιλάμε 5 φορές την μέρα στο τηλέφωνο δεν τα λέμε, του firedragon που ακριβώς το ίδιο όπως και με την tzopi, της gatoulas που είχα να την δω απο τότε που πήρα πτυχίο...

Δεν ξέρω. Όλη μέρα σημερα ήμουν ή μπροστά στο pc, ή στα (τυπωμένα) pdf μου (στο κρεββάτι) ή στην tv. Δεν βγήκα καν στην αυλή. Ακόμα και με την tzopi (μένουμε και....5 λεπτά μακριά?) μιλήσαμε στο msn, να βρεθούμε δεν αξιωθήκαμε. Άυριο πάλι μέρα είναι.

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2005

Love is in the air...

Σήμερα πρωί πρωί είδα τον (15χρονο) αδερφό μου στο msn. Τι κάνεις μικρέ, όλα καλά και τα συναφή. Μέχρι που μου πετάει την ατάκα:

na se rwtiso. pws mporo na katalabw oti aresw se mia kopela?

Τα βρήκα λίγο δύσκολα. Τι να του πώ? Οτι απο την φύση μας είμαστε περιέργες, άλλα θέλουμε, άλλα δείχνουμε?

stin arxi edixne endiaferon alla twra den kserw ti ginete
leei se diaforous filous mou oti den prokeite na ginei tpt

Τι να του πείς. Οτι το πιο πιθανό είναι το κοριτσάκι να λιώνει, αλλα κλασσικά, "σιγά μην αφήσω εγώ να δείξω στον μικρό κωστάκη οτι τον γουστάρω?"

Λέω και εγώ την υπερ-συμβουλή. "Κάντης τον δύσκολο. Αν σε θέλει που θα πάει, θα το δείξει"

Και το μικρό αλλάζει το όνομα του στο msn.

oi ginekes einai san to fagito.oso tis psinis nostimeuoun kapia sigmi kaigonte kai den trogonte

Μεγάλη σοφία είπες αδερφούλη...Ισχύει και για τους άντρες όμως!

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2005

Trick'O'Treat?














Χτες ήτανε Halloween...

Και όχι μόνο...

Προσέχτε τι εύχεστε, γιατι άμα σας βγει μισό, είναι χειρότερο απο το να μην σας βγεί καθόλου....