Ταξίδια

Καμιά φορά με φοβίζει

οτι κανείς δεν μπορεί να καταλάβει...

χωρίς να εξηγήσω...

Είναι μερικές φορές που θέλεις να μείνεις μόνος.

Να κλείσεις τα μάτια και να ταξιδέψεις.

Να ταξιδέψεις και να πας μια βόλτα.

Στον χρόνο και τον κόσμο.

Να περάσεις μια βόλτα απο το 99 πετώντας πάνω απο τις Συκιές στην θεσσαλονική.. μια απο το 2003... πετώντας πάνω απο την Vaasa στην Φιλανδία..να πιείς Vodka με battery... Μία το 2004 ξανά στην θεσσαλονίκη.. ένα βράδυ στην παραλία στον λευκό πύργο, να ακουσεις μια κιθάρα να παίζει..και να φας λίγο τούρτα... και λίγο αργότερα πάλι στις Συκιές να σκύψεις και να δώσεις ένα φιλί σε μια πονεμένη μεσούλα...

Και μετά μια βόλτα στο τώρα...

Να ανέβεις στον βορρά να περάσεις απο την Kista να πεις ένα hej σε δύο-τρεις ψυχές... Μετά να κατηφορήσεις στην Φλωρεντία να πεις ένα 'hug.. απο εκεί στο Conacry στην αφρική να δώσεις κουράγιο...και ξανά πάνω να κουνήσεις ένα μαντήλι στην μαδρίτη την Βουδαπέστη και την λωζάνη μαζί με υποσχέσεις οτι θα τα πούμε σύντομα...και ένα τελευταίο γειά πάνω απο την ελλάδα.. σε όσους αγαπώ και δεν προλαβαίνω να δώ... Μια ζεστή αγκαλιά σε μια ψυχή που πίνει μπύρες σε πείσμα τον αντιβιωτικών, σε άλλη μία που κάνει το μεγάλο βήμα να ξεκινήσει να κάνει ένα πιο πραγματικό ταξίδι, και σε μια άλλη που λιώνει όλη μέρα στο γραφείο..

Και ξανά προσγείωση - όχι απότομη κατερινάκι...

Κρατήσου...

Γιατι ξέρεις και εσύ, οτι σε λίγα χρόνια στο ταξίδι σου θα λαχταράς να πετάξεις πάνω απο την Λήμνο...