Ησυχία

Δεν ξέρεις ποσο πολύτιμη ειναι, μέχρι να την χάσεις. Και μετά την εκτιμάς!!!

6 μήνες (+1 μέρα) μετα

Και κάπως έτσι περάσαν 6 μήνες...

Μια μέρα όπως τις άλλες ξύπνησα. Νωρίς. Ο ζουζούνος γκρίνιαζε απο τις 7. Τον θήλασα, προσπάθησα να ξανακοιμηθούμε, αλλα τίποτα.

Βγήκαμε βόλτα με το καρότσι. Μα τι κούραση είναι αυτή? Δεν βλέπω μπροστά μου, θα φταίει το καθημερινό ξενύχτι.

Παρασκευή και 13 σήμερα. Μα ποιος πιστεύει στις προλήψεις?

Fast Forward. 1 ώρα μετά. Τέζα στον καναπέ. Να θέλω να βγάλω τα σωθικά μου αλλά με το που σηκώνω το κεφάλι μου λιποθυμάω. Θα περάσει. Απο την κούραση θα ναι.

Fast Forward. 3 ώρες μετά. Στο ΚΑΤ. Νιώθω οτι δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Κανείς δεν μου δίνει σημασία. Αέρα. Θέλω Αέρα.

Fast Forward. 10 ώρες μετά. Σε άλλο νοσοκομείο. "Εγχείρηση". "Άμεσα". "Εσωτερική αιμοραγία". Η παραμικρή ανάσα με σκοτώνει. Πότε θα με κοιμήσουν? Θα πονάω τόσο και μετά?  Ναι 0+. Ναι είμαι σίγουρη, είμαι αιμοδότρια. Δεν υπάρχει χρονος για να το διασταυρώσουν. Επιτέλους θα με κοιμήσουν...

Ξύπνησα. Μα τι κρύο είναι αυτό? Τρέμω. Μπορώ να ανασάνω όμως.

Fast Forward. 10 μέρες μετά. Επιτέλους! Θα βγω! Νιώθω καλά. Τέρμα οι οροί, οι αντιβιώσεις, οι μεταγγίσεις, οι εξετάσεις, οι καθετήρες, οι αλλαγές, οι πεταλούδες στα χέρια. Θα δω τον ζουζούνο!!

Fast Forward. 6 μήνες μετά. Ειμαι καλά! Είμαι σπίτι μου, στην Λήμνο, και η ζωή είναι ωραία! (Αν και - guess what - πάλι κουρασμένη ειμαι.)

Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη!

Χτες βραδυ ενας φιλος μου ειπε οτι διαβαζει το ηλιοτροπιο - ή μαλλον οτι περναει που και που και ριχνει μια ματια Οποτε και γω σας λεω οτι ειμαι καλα(και σ αγαπω που λεει το ασμα) και μπορει να επιστρέψω!