Όνειρο ήτανε....

Είδα ένα πολύ παράξενο όνειρο...

Λοιπόν...

Ήμουν λέει στην Σουηδία, και έκανα αίτηση για διδακτορικό στην αγγλία. Επίσης κάνανε και όλοι μου σχεδόν οι φίλοι... και κάποιους τους πήραν και αυτούς. Φτάνω λοιπόν αγγλία,- είδα τα πάντα, την πτηση, το λεωφορείο για να φτάσω απο την εσία στην στοκχόλμη στο αεροδρόμιο-, απο το αγγλικο αεροδρόμιο πάω στις εστίες- οι οποίες δεν ήταν και τπτ το φοβερό,και συναντάω την μαρία απο την ελλάδα, την allesandra από την ιταλία, τον bilal απο την συρία, την behta απο το Ιραν, τον γιώργο και την μυρτώ (έλληνες).. και κάποιους άλλους ξέμπαρκους απο το μεταπτυχιακό.. ΑΑΑ και τον γιάννη τον αριανό, ένα παιδί που είμασταν erasmus μαζί παλιά....


Και μας έβλεπα να προσπαθούμε να φτιάξουμε τα δωμάτια μας, να προσπαθούμε να καταλάβουμε τι μας λένε οι άγγλοι και να γελάμε σαν τους χαζούς που δεν καταλαβαίνουμε, να πηγαίνουμε σε welcome party, να αναρωτιέμαι πως χώρεσα όλα μου τα πράγματα σε δύο βαλίτσες... Και οι κλασσικές συζητήσεις: "Πόσα κιλά ήταν η βαλίτσα σου?", "Τι θέμα έχεις..."

Να ψάχνουμε να βρούμε μόλισ φτάσαμε κανα μαγαζί ανοιχτό να πάρουμε ήδη πρωτης ανάγκης για την πρώτη μερα (κωλόχαρτο και κατεψυγμενες πίτσες), μετά απο που να πάρουμε μια sim με αγγλικό νούμερο, που είναι το πιο κοντινό super market, και γενικά όλα αυτά τα πράγματα που έχω ζήσει 2 φορές και τι δεν θα έδινα για να τα ξαναζήσω....
Βασικά λες και είμασταν erasmus ή μεταπτυχιακό ένα πράγμα...

Ήταν υπέροχο όνειρο.