Παγκόσμια Μέρα Εκπαιδευτικών
Σήμερα είναι η παγκόσμια μέρα των εκπαιδευτικών, και η Μαριέττα ότι θυμάται χαίρετε. Η παιδεία φλέγεται, και αυτή μας στέλνει ραβασάκια..
"Όλοι μας έχουμε αναμνήσεις από τους εκπαιδευτικούς των παιδικών και εφηβικών μας χρόνων. Οι γνώσεις, η πείρα τους, οι νουθεσίες, οι συμβουλές, αλλά και οι παρατηρήσεις και οι επιπλήξεις τους έχουν χαραχθεί βαθιά στο μυαλό μας και μας συντροφεύουν για ολόκληρη τη ζωή μας, έστω κι αν στιγμιαία μπορεί να αντιδράσαμε ή να μην θέλαμε να παραδεχθούμε ότι είχαν δίκιο.
Η σύγχρονη Παιδαγωγική επιστήμη έχει αναθεωρήσει πολλές από τις βασικές αρχές και μεθόδους της, προκειμένου να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και τις ανάγκες της σημερινής πραγματικότητας. Αυτό που παραμένει, όμως, διαχρονικά αμετάβλητο είναι η θέση του εκπαιδευτικού στην όλη μαθησιακή διαδικασία: ο «δάσκαλος» παραμένει ο κύριος διαμεσολαβητής ανάμεσα στο μορφωτικό αγαθό και τον μαθητή, ο κινητήριος μοχλός της εκπαίδευσης και ο βασικός φορέας αγωγής εντός του σχολικού περιβάλλοντος. Παρά την ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, κανένα τεχνολογικό μέσο δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον ανθρώπινο παράγοντα. Κάτι τέτοιο θα αποστράγγιζε την διδασκαλία από κάθε βιωματική διάσταση και θα την μετέτρεπε σε μία στείρα, μηχανική διαδικασία
Σαφώς, ο ρόλος του εκπαιδευτικού έχει μετασχηματισθεί υπό το πρίσμα των νέων πορισμάτων των επιστημών της αγωγής: από την εποχή του από καθέδρας διδασκάλου έχουμε περάσει στην μαθητοκεντρική οργάνωση της διδασκαλίας, με τον εκπαιδευτικό να αναλαμβάνει καθήκοντα συντονιστή και καθοδηγητή του παιδιού στον συχνά δύσβατο δρόμο της γνώσης.
Όμως, η αποστολή του εκπαιδευτικού δεν περιορίζεται στην μετάδοση γνώσεων και την επίλυση γνωστικού τύπου προβλημάτων. Ακόμη σημαντικότερη είναι η συμβολή του στην διάπλαση του χαρακτήρα και την διαπαιδαγώγηση του παιδιού και του εφήβου. Η αδιαμόρφωτη ακόμη νεανική ψυχή είναι κατεξοχήν δεκτική στα ερεθίσματα που της παρέχει η δεσπόζουσα στον σχολικό χώρο μορφή του εκπαιδευτικού, που οφείλει να αποτελεί πρότυπο προς μίμησιν. Ο εκπαιδευτικός, με την ευαισθησία, το ενδιαφέρον και τη συμβουλευτική του διάθεση πρέπει να είναι σε θέση να καθοδηγήσει τους νέους κατάλληλα, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν τα ενδεχόμενα εξωσχολικά τους προβλήματα και χειρισθούν αποτελεσματικότερα τις διάφορες αναπτυξιακές τους κρίσεις.
Η σημερινή ημέρα των εκπαιδευτικών αποτελεί μια καλή ευκαιρία για την αναγνώριση της προσφοράς τους. Αποτελεί όμως και μια υπόμνηση προς τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς του πολλαπλού τους ρόλου εντός του σχολικού περιβάλλοντος, της αυξημένης βαρύτητας που έχουν ο λόγος και οι πράξεις τους για τα παιδιά και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο και της ιδιαίτερης ευθύνης που φέρουν για την μόρφωση και την αγωγή των νέων μας. "
Διαβάζω πολλά τελευταία στην Blogοσφαιρα για την απεργία. H lida , o gelial, Η μαριλίνα και ο θοδωρής γράφουν.
Δεν λέω οτι παίρνουμε λίγα. αλλά και αυτό το ειστε-οι-πιο-προνομιούχοι-και-μην-γκρινιάζετε δεν το αντέχω. Γιατί ο καθένας έχει απαίτηση (και πολύ καλά κάνει) απο κάθε δάσκαλο και καθηγητή να είναι καλός, ευγενικός, να προάγει την προσωπικότητα των παιδιών και όχι να μεταδίδει ξερές γνώσεις, να είναι καλος στην δουλειά του και άλλα πολλά. Και δίκιο έχουν οι γονείς. Και μεις σαν καθηγητές θα έπρεπε να τα κάνουμε αυτά ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ.
Αλλά οταν λέτε για ξεκούραστη δουλειά σκεφτήτε:
Αν σας εκνευρίζει το δικό σας το παιδάκι οταν το διαβάζετε σκεφτήτε να έχετε 25 τέτοια παιδάκια ταυτόχρονα, και όλα μα όλα (ανεξαρτήτως ηλικίας) το μόνο που να θέλουν είναι να παίξουνε. Να πρέπει να χαμογελάς και να είσαι ήρεμος, ακόμα και αν όλα τα παιδάκια τσιρίζουνε. Να μπαίνεις σε ένα καινούριο τμήμα κάθε ώρα, και ακόμα και αν είναι 6η ώρα και η φωνή σου έχει κλήσει να είσαι φρέσκος ακόμα και αν τα παιδάκια σε έχουν φέρει στο αμήν. Και όταν γυρνάς σπίτι, δεν κάθεσε να τα ξύνεις. Προετοιμασία για το μάθημα..
Η ψυχολογική κούραση είναι τόσο μεγάλη όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε.
Δεν λέω οτι είναι ολοι ευσυνείδητοι, αλλα μην απαξιώνουμε τον ρόλο του εκπαιδευτικού.
"Όλοι μας έχουμε αναμνήσεις από τους εκπαιδευτικούς των παιδικών και εφηβικών μας χρόνων. Οι γνώσεις, η πείρα τους, οι νουθεσίες, οι συμβουλές, αλλά και οι παρατηρήσεις και οι επιπλήξεις τους έχουν χαραχθεί βαθιά στο μυαλό μας και μας συντροφεύουν για ολόκληρη τη ζωή μας, έστω κι αν στιγμιαία μπορεί να αντιδράσαμε ή να μην θέλαμε να παραδεχθούμε ότι είχαν δίκιο.
Η σύγχρονη Παιδαγωγική επιστήμη έχει αναθεωρήσει πολλές από τις βασικές αρχές και μεθόδους της, προκειμένου να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και τις ανάγκες της σημερινής πραγματικότητας. Αυτό που παραμένει, όμως, διαχρονικά αμετάβλητο είναι η θέση του εκπαιδευτικού στην όλη μαθησιακή διαδικασία: ο «δάσκαλος» παραμένει ο κύριος διαμεσολαβητής ανάμεσα στο μορφωτικό αγαθό και τον μαθητή, ο κινητήριος μοχλός της εκπαίδευσης και ο βασικός φορέας αγωγής εντός του σχολικού περιβάλλοντος. Παρά την ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, κανένα τεχνολογικό μέσο δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον ανθρώπινο παράγοντα. Κάτι τέτοιο θα αποστράγγιζε την διδασκαλία από κάθε βιωματική διάσταση και θα την μετέτρεπε σε μία στείρα, μηχανική διαδικασία
Σαφώς, ο ρόλος του εκπαιδευτικού έχει μετασχηματισθεί υπό το πρίσμα των νέων πορισμάτων των επιστημών της αγωγής: από την εποχή του από καθέδρας διδασκάλου έχουμε περάσει στην μαθητοκεντρική οργάνωση της διδασκαλίας, με τον εκπαιδευτικό να αναλαμβάνει καθήκοντα συντονιστή και καθοδηγητή του παιδιού στον συχνά δύσβατο δρόμο της γνώσης.
Όμως, η αποστολή του εκπαιδευτικού δεν περιορίζεται στην μετάδοση γνώσεων και την επίλυση γνωστικού τύπου προβλημάτων. Ακόμη σημαντικότερη είναι η συμβολή του στην διάπλαση του χαρακτήρα και την διαπαιδαγώγηση του παιδιού και του εφήβου. Η αδιαμόρφωτη ακόμη νεανική ψυχή είναι κατεξοχήν δεκτική στα ερεθίσματα που της παρέχει η δεσπόζουσα στον σχολικό χώρο μορφή του εκπαιδευτικού, που οφείλει να αποτελεί πρότυπο προς μίμησιν. Ο εκπαιδευτικός, με την ευαισθησία, το ενδιαφέρον και τη συμβουλευτική του διάθεση πρέπει να είναι σε θέση να καθοδηγήσει τους νέους κατάλληλα, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν τα ενδεχόμενα εξωσχολικά τους προβλήματα και χειρισθούν αποτελεσματικότερα τις διάφορες αναπτυξιακές τους κρίσεις.
Η σημερινή ημέρα των εκπαιδευτικών αποτελεί μια καλή ευκαιρία για την αναγνώριση της προσφοράς τους. Αποτελεί όμως και μια υπόμνηση προς τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς του πολλαπλού τους ρόλου εντός του σχολικού περιβάλλοντος, της αυξημένης βαρύτητας που έχουν ο λόγος και οι πράξεις τους για τα παιδιά και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο και της ιδιαίτερης ευθύνης που φέρουν για την μόρφωση και την αγωγή των νέων μας. "
Διαβάζω πολλά τελευταία στην Blogοσφαιρα για την απεργία. H lida , o gelial, Η μαριλίνα και ο θοδωρής γράφουν.
Δεν λέω οτι παίρνουμε λίγα. αλλά και αυτό το ειστε-οι-πιο-προνομιούχοι-και-μην-γκρινιάζετε δεν το αντέχω. Γιατί ο καθένας έχει απαίτηση (και πολύ καλά κάνει) απο κάθε δάσκαλο και καθηγητή να είναι καλός, ευγενικός, να προάγει την προσωπικότητα των παιδιών και όχι να μεταδίδει ξερές γνώσεις, να είναι καλος στην δουλειά του και άλλα πολλά. Και δίκιο έχουν οι γονείς. Και μεις σαν καθηγητές θα έπρεπε να τα κάνουμε αυτά ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ.
Αλλά οταν λέτε για ξεκούραστη δουλειά σκεφτήτε:
Αν σας εκνευρίζει το δικό σας το παιδάκι οταν το διαβάζετε σκεφτήτε να έχετε 25 τέτοια παιδάκια ταυτόχρονα, και όλα μα όλα (ανεξαρτήτως ηλικίας) το μόνο που να θέλουν είναι να παίξουνε. Να πρέπει να χαμογελάς και να είσαι ήρεμος, ακόμα και αν όλα τα παιδάκια τσιρίζουνε. Να μπαίνεις σε ένα καινούριο τμήμα κάθε ώρα, και ακόμα και αν είναι 6η ώρα και η φωνή σου έχει κλήσει να είσαι φρέσκος ακόμα και αν τα παιδάκια σε έχουν φέρει στο αμήν. Και όταν γυρνάς σπίτι, δεν κάθεσε να τα ξύνεις. Προετοιμασία για το μάθημα..
Η ψυχολογική κούραση είναι τόσο μεγάλη όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε.
Δεν λέω οτι είναι ολοι ευσυνείδητοι, αλλα μην απαξιώνουμε τον ρόλο του εκπαιδευτικού.
9 Ηλιοτρόπια:
dtsomp άνθισε και είπε...
Ξέρω πολύ καλά τι εννοείς, καθότι υιός νηπιαγωγού.
Δυστυχώς, αυτό που δεν είδα σε κανένα blog, σε κανένα σχόλιο, είναι ότι όοοοολη η δυσκολία στην δουλειά σας είναι η ευθύνη για την φυσική ακεραιότητα των παιδιών. Πάει το κάθε τσογλανάκι και καρφώνεται στην μπασκέτα του σχολείου με το μηχανάκι που έβαλε μέσα στην αυλή. Εξαφανίζεται ένα κοριτσάκι στο διάλειμμα και περνάνε μέρες χωρίς να το δουν οι γονείς του. Κάποιο βλαμμένο ρίχνει μια μπάτσα στον μπροστινό του, και αυτός λιποθυμάει γιατί του γύρισε η γλώσσα. Ξέρεις φυσικά ποιανών το κεφάλι πέφτει πρώτο...
Αλλά αυτό με την κλεισμένη φωνή, δεν το δέχομαι σαν επιχείρημα. Αν ο φίλος του εκπαιδευτικού είναι ο ΩΡΛ, τότε ο προγραμματιστής τα πίνει κάθε βράδυ με έναν ορθοπεδικό και έναν οφθαλμίατρο. I know you know it ;)
Επίσης δεν δέχομαι την ψυχολογική κούραση από τα 25+ παιδιά σαν επιχείρημα. Όχι ότι δεν υπάρχει (υπάρχει και παραυπάρχει), αλλά στον ιδιωτικό τομέα είμαστε πάντα με χθεσινό deadline. Άρα... ισοπαλία.
Ανώνυμος άνθισε και είπε...
συμπαράσταση κι από μένα στους δασκάλους και τους νηπιαγωγούς.
δεν καταλαβαίνω γιατί οι υπόλοιποι της παιδείας (καθηγητές και πανεπιστήμια) δεν μπαίνουν στο χορό για να πιέσουν ακόμα περισσότερο την κυβέρνηση.
τρεις εβδομάδες απεργίας είναι ήδη γενναία στάση (και πολλά χαμένα λεφτά)
Nenyaki : ) άνθισε και είπε...
ωχ... κάποια άρχισε να μετανοιώνει για τον ΑΣΕΠ μου φαίνεται...
ka8y άνθισε και είπε...
Δεν μετάνοιωσα καθόλου nenyaki μου, αντιθέτως μου αρέσει πολύ πολύ η δουλειά μου...
Ανώνυμος άνθισε και είπε...
Γιατί είναι σήμερα η παγκόσμια ημέρα των εκπαιδευτικών; I mean, γιατί όχι κάποια άλλη μέρα; Έγινε κάπου, κάποτε κάτι; Στην τύχη έχει τεθεί σήμερα; Σημαίνει για κάποιον τίποτα;
100.000 εκπαιδευτικοί εδώ στην Ελλάδα σήμερα γιορτάζουν;
Είναι περισσότεροι οι εκπαιδευτικοί που ξέρουν γιατί γιορτάζουν από τους μαθητές που ξέρουν τι γιορτάζουν την 25 Μαρτίου;
. άνθισε και είπε...
κάθυ έχυυμε χωριστεί πλέον σε πηγαδάκια φιλοδασκαλικοί- μισοδασκαλικοί.
Ένα συγκεκριμένο ποστ με εκνευρισε πάρα πολύ, δεν θα πώ ποιού. Είναι δέιγμα μη πολιτισμού να θεωρεί κανείς το επάγγελμα του δασκάλου άχρηστο και κατώτερο. Τα τελευταία χ΄ρονια η παιδαγωγική έχει κάνει άλματα, οι συνθήκες δυσκολεύουν όλο και περισσότερο (για΄τι πλέον ο δάκσαλος πρέπει να λαμβάνει υπόψιν του ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και επίσης τα παιδιά είναι πιό α΄τιθασα από ποτέ και αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα και αγχη).
Προσωπικά εξορ΄γιζομαι όταν ακούω ότι οι δάσκαλοι είανι αμόρφωτοι και άχρηστοι.. Εξορ΄γιζομαι γιατί τέλιωσα το παιδαγωγικό με μια διαολεμένη δίψα ν αλλάξω εγώ και οι συνάδελφοί μου τα πράγματα, άκουσα και είδα τρόπους διδασκαλίας από καθηγητές μου που ρίζωσαν στ αυτιά μου και στην καρδιά μου, ένιωσα ότι άνοιξε το μυαλό μου, είχα καθηγητή με σπουδάιο αντιρατσιστικό έργο. Αυτό που αποκόμισα τα 4 χρόνια σπουδών μου ήταν ικανοποίηση και αγάπη, κάτι που όλοι αυτοί που μας βρίζουν δεν ένιωσαν στο ελάχιστο γι αυτό που σπούδασαν και εξασκούν σαν επάγγελμα...
Ακούω και από γονείς ότι νομίζουν πως τη δουλειά του δασκάλου μπορούν να την κάνουν και αυτοί.. που πιστέυουν ότι μπορούν να πουν σε αυτόν πώς να κάνει τη δουλειά του. γιατί δεν σέβονται τους δασκάλους; Περι ιατρικής, ρωτούν τον γιατρό, περί παιδαγωγικής για΄τι δε ρωτούν το δάσκαλο;
mortaki άνθισε και είπε...
Με δύο γονείς εκπαιδευτικούς...μπορώ να προσθέσω ότι εκρός από τα 100 κάτι παιδάκια που είχαν στο σχολείο είχαν και μένα στο σπίτι που ισοδυναμούσα και με τα 100 και κάτι παιδάκια των τάξεων τους...ήρωες οι δικοι μου!!! :-)))))))))))))
HaPagan άνθισε και είπε...
Δεν ξέρεις πόσο συμφωνώ με όσα γράφεις! Επιτέλους πρέπει να σταματήσει αυτή η άποψη της κοινωνίας για τους εκπαιδευτικούς. Και οι 2 γονείς μου είναι εκπαιδευτικοί και ξέρω πολύ καλά τι τραβάνε τόσα χρόνια και πόσα πράγματα κάνουν από φιλότιμο και καλή θέληση ενώ κανείς δεν τους βοηθάει!
ka8y άνθισε και είπε...
Το ζήτημα είναι οτι λίγοι το βλέπουνε έτσι.... :(
Δημοσίευση σχολίου
<< Home