Happy Birthday to you...

13 ΜΑρτίου το Φοιτητικό Στέκι γίνεται δύο χρονών...

Αγαπημένη σελίδα...Το πρώτο μου Post...Απάντηση στο θέμα "Προς τους Θεσαλλονικείς πιτσόβιους..." :

Pizza Espania!!

(kai oxi Di Spania)
Den einai poli akrivi, kai einai poli kali! nomizw oti exei kassandrou kai toumpa..!
kalo mam!


Πόσα έχουν αλάξει απο τότε?

13/3/03
Πώς είμουν πριν 2 χρόνια? Erasmus στην Φιλανδία και καμία σχέση με τώρα. Χημείο. Πραγματικά Χημείο. Τριαλαλι Τριαλαλο και τρία πουλάκια κάθονταν. Δεν λέω πως δεν είχα και τις σοβαρές μου στιγμές. Αλλά ο βασικός μου σκοπός ήταν να περάσω καλά, ότι και να γινότανε. Και πέρασα. Πολύ καλα!

Δεν ξέρω αν το παθαίνουν όλοι όσοι γυρίζουν απο erasmus αλλά με όσους το έχω συζητήσει εκει καταλήγω. Το erasmus είναι μεν ενα πρόγραμμα ανταλαγής φοιτητών αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Δεν γνωρίζεις απλά μιά άλλη χώρα, ένα άλλο εκπαιδευτικό σύστημα, συμφοιτητές απο κάθε γωνιά της Ευρώπης. Πάνω απ όλα γνωρίζεις τον εαυτό σου. Για κάποιους αυτό γινέται μέσω της δυσκολίας προσαρμογής "Ήμουν εκεί μονος μου και επιβίωσα". Για άλλους μέσω της απομάκρυνσης απο την ρουτίνα και τα τετριμένα. Ξαφνικά απομακρύνεσαι απο όλους και απο όλα και μπορείς και τα βλέπεις όλα λίγο πιο ξεκάθαρα. Βλέπεις τι είναι συμαντικό για σένα και τι όχι. Βιώνεις νέες καταστάσεις είτε μέσα απο την μοναξιά είτε μέσα απο το "χημείο" και αξιολογείς το τι θελεις κατα βάση ΕΣΥ όχι οι άλλοι γυρω σου. Γύρισα στην Ελλάδα και ήξερα τι ήθελα να κρατήσω απο τον παλιό μου εαυτό και τι όχι. Και μέσα απο αυτή την διαδικασία σοβάρεψα. Όχι πολυ. Μην το παρακάνουμε! Απλά ένα κομμάτι του εαυτού μου έμαθε να βλέπει κριτικά τις καταστάσεις γύρω μου και να προσπαθει να υψώσει μια φωνούλα ώστε να μην καταπατιούνται τα δικά μου θέλω.

13/3/04
Πέρσι σαν σήμερα. Στο σπιτάκι μας με την Ιωάννα να ετοιμάζουμε τούρτες για τα γενέθλια του φοιτητικό στέκι. Η κρέμα να κόβει. Ο Θοδωρής εξοδούχος. Πανικός μέσα στην κουζίνα. Μέσα σε όλα εγώ να παραδίδω πτυχιακή σε 2 μέρες. "Αν κάνουμε τα Font 12άρια θα βγούνε 150 σελίδες - Ναι αλλά με 10άρια Arial θα φαίνετε πιό όμορφα - Τι τελίτσες να βάλουμε? Τελικά να το εκτυπώσω έξω ή στην δουλειά? Και αν με πάρουνε χαμπάρι?" Πίεση στρες και άγχος. Οι τούρτες είναι έτοιμες. Το σιρόπι? Να το πάρουμε μαζί, να το γράψουμε "Φοιτητικό στέκι" πάνω. Βάλε την τούρτα στην σακούλα. Προσοχή μην λερωθεί το Ibiza. Ναι θα περάσουμε να πάρουμε και τον krizz. Άν το αφήσω ακριβώς κάτω απο τον Λευκό Πύργο λέτε να με γράψουνε?...Και τελικά..."ΟΟΟΟΟΟΟΟΟ τι ωραία τούρτα....!- Μπράβο κορίτσια!" Και εγώ με την Ιωάννα να φουσκώνουμε απο περηφάνια.

Και μετά τι? Από όλο τον κόσμο που είμασταν στα "γενέθλια" πέρσι οι μισοί δεν μιλάνε με τους άλλους μισούς. Παρεξηγήσεις χαζομάρες, φιλίες που ήταν και διαλύθηκαν, φιλίες που δεν ήταν και έγιναν...Και όσοι ξεμείναν τελικά στο στέκι κάπως "απομακρύνθηκαν". Δουλείες, πτυχία, στρατός... Και η παρέα ρε παιδια? Πια παρέα.. που οι σχέσεις με τους περισσότερους γιναν τυπικές.... Δεν πειράζει όμως. Δεν κρατάω κακία σε κανέναν για ότι έγινε και όπως έγινε. Όπως λέει και ο Χρήστος, "Σε όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε"

Νομίζω τελικά οτι αυτή είναι η έκφραση που με διαφοροποιεί στο πριν απο δύο χρόνια με τώρα. Είμαι πιο δυνατή. Ξέρω τι θέλω! Δεν αφήνω τρίτους να με επηρεάζουν. Δεν στεναχωριέμαι για το τι σκέφτεται ο καθένας για μένα, εκτός και αν αυτός είναι σημαντικός για μένα.. Δεν θα αλλάξω εγώ για να μην στεναχωρήσω κάποιους που δεν νοιάζονται στην τελική για μένα αλλά μόνο για τον εαυτό τους. Θα είμαι με ανθρώπους που με αγαπάνε και νοιάζονται για αυτό που είμαι χωρίς να θέλουν να με αλλάξουν για να ταιριάζω σε αυτό που έχουν αυτοί στο μυαλό τους για μένα.

Ναι μωρό μου. Σε όσους αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε...