Νοσταλγία

Απο το πρωί με έχει πιάσει μια νοσταλγία για την Στοκχόλμη.

Να περπατάω με τα παιδιά το βράδυ, απο το Sodra (το αγαπημένο μου μαγαζί) στην Kungstregarden να πάρουμε το μετρό. Να περνάμε απο την παλιά πόλη, το παλάτι στα αριστερά μας... Να βρέχει, να κάνει κρύο ή να έχει αρχίσει να ανοιξιάζει, και να φοράμε πεισματικά τα τζιν μπουφανάκια μας γιατί καλοκαίριασε (ε είχε 9-10 βαθμούς)!!!

Γυρίζοντας το βράδυ απο βόλτα στην παλιά πόλη...

Η θάλασσα να προκαλεί να την κοιτάξεις, η όπερα φωτισμένη, η kungstregorden με το icering... ή με τα λουλούδια το καλοκαίρι...

Το εθνικό μουσείο- στο βάθος το νησάκι Skepsholmen- Που πάντα φυσάει

Το ρολόι στο NK (εν-κο προφέρετε) να δείχνει 3 παρα 8- το τελευταίο τρένο φεύγει σε 4 λεπτά- και οι κυλιόμενες σκάλες μεγάλες...

Γιατί σπάνια εκτιμάς αυτό που έχεις? Γιατί θέλω να ξαναγυρίσω? Να πιώ ένα καφέ στο Muren ή στο String- τι ωραίο μαγαζί- και ας χανόμουν όποτε το έψαχνα...

Μέσα σε όλα αυτά, σήμερα η κολλητή μου γέμισε τους τοίχους απο το δωμάτιο της με φωτογραφίες απ όταν είχε έρθει στοκχόλμη.... Μπήκα στο δωμάτιο της και έπαθα ένα κατιτίς. Πέρασαν σαν σε ταινία ακόμα περισσότερες στιγμές μπροστά απο τα μάτια μου...

Θα ξαναγυρίσω όμως. Ένα κομμάτι του εαυτού σου πάντα μένει απο εκεί που έχεις περάσει..

Αθήνα, Κάιρο, Θεσσαλονίκη, Vaasa- Φιλανδία, Στοκχόλμη...Χίλια κομμάτια θα γίνω- μερικές φορές οι αναμνήσεις με πνίγουν.