Βάλε και ένα ποτηράκι...

Έφτιαξα ποτάκι.

Βότκα με πορτοκάλι, σε ψηλό ποτήρι, χωρίς παγάκια, και με την χαζομαρούλα για να το ανακατεύω.

3-4 άτομα σε session στο msn, και ξαφνικά έχω γυρίσει στην θεσσαλονίκη, καθόμαστε στο σπίτι μου και ξενυχτάμε πίνοντας.

Τα παράθυρα ανοιχτά- δεν γελάμε δυνατά για να μην βγει η γειτόνισα και φωνάζει.

Η θεσσαλονίκη πιάτο κάτω.

Έξω είναι οι "για τσιγάρο". Το λατρεύω το μπαλκονάκι μου- και ας μην χωράει ούτε καρέκλα να βγάλω.

Ακούμε τους ίδιους σταθμούς- ακόμα. Μύθος.

Τότε απο το ραδιόφωνο, και τώρα απο το e-radio.

Γουλιά γουλιά το ποτακι, εικόνα εικόνα οι αναμνήσεις.

Και το "να κάτσω μέχρι να περάσει το πρώτο 28 ή να κοιμηθώ εδώ?" έχει αντικατασταθεί απο το "πάω γιατί δουλέυω αύριο, και τελειώνει και η μπαταρία του λάπτοπ"

Η θεσσαλονίκη, το Reading, η Χίος μερικές φορές φαίνοντε δίπλα, έτσι να κάνω το χέρι μου θα φτάσω...

Και μετά... :(

Άντε στην υγειά μας! (και στα φιλήδονα κορμιά μας!)