Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης...

Σώτη Τριανταφύλλου. Νομίζω οτι είναι η αγαπημένη μου συγγραφέας. Το είχα ξεχάσει, μέχρι που σήμερα, πήγα να πάρω δώρο σε έναν φίλο.. απέρριψα τα συνηθη χαζά βιβλία.. και έπεσα πάνω στα βιβλία της σώτης.

Του πήρα ένα διήγημα της, και σε μένα ένα μυθιστόρημα, "Τα κίτρινα κουτιά". Είμαι σίγουρη πως θα το λατρέψω και αυτό...

Το αγαπημένο μου είναι το "Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης"...όπως ακριβώς είμαι εγώ σήμερα.. Το είχαμε δανειστεί με την συγκάτοικο απο την βιβλιοθήκη του Βαφοπούλειου όταν ήμασταν φοιτήτριες. Η Ιωάννα το διάβασε πρώτη και εγω μετά. Μου είχε πει όμως να μην το συζητήσουμε καθόλου παρα μόνο όταν το τελειώσω και εγώ. Και όταν μπήκα στο δωμάτιο της κάποια στιγμή με τα μάτια κατακόκκινα απο το κλάμα μου κατάλαβε οτι το είχα τελειώσει..
"Και εγώ καπως έτσι ήμουν" μου είπε..Δεν έχει άσχημο τέλοςτο βιβλίο, θα έλεγα οτι έχει συναισθηματικά φορτισμένο τέλος.. Πάντως, ήταν απο τις λίγες φορές που δεν συζητήσαμε για βιβλίο που είχαμε διαβάσει και οι δύο...

Κατα τα άλλα βολτούλα Αθήνα. Και διάβασμα, και πάρτυ, και ξενέρωμα -γιατι πως γίνεται να είσαι σε party και ΟΛΟΙ να χορεύουν και εσύ απλά να λικνίζεσαι (και αυτό μετα φόβου), ενώ το μόνο που θες ειναι να μπεις μέσα στον χαμό και να χορέψεις rock 'n' roll???

Τουλάχιστον δεν οδηγούσα (έτσι για αλλαγή) και ήπια μπόλικη sangria και δεν ξέρω τι ήταν αυτο το μπόλικο υπόλοιπο που έπινα μέσα απο την κανάτα με τα καλαμάκια που πίναμε όλοι μαζί :-p (Ας μην μιλήσω για τα ρεζίλια μας χτες, 8 ατομα, 1.5 κιλό κρασι...ναι εσείς απο την Μυτιλήνη μην γελάτε, ξέρω οτι την ίδια ώρα ήπιατε 15 κιλά...)

Αλλά είμαι χαρούμενη. Γέλασα πολύ, είδα κόσμο- μου είχε λείψει- 10 μέρες κλεισμένη μέσα είναι way too much!

Επίσης σκέφτηκα κάποια πράγματα και ξενέρωσα.

"Φίλους" που ενώ ήμουν τέζα (και το ξέρανε) δεν πήρανε ένα τηλέφωνο να δούνε αν είμαι Ok. Κάτσε ρε φιλαράκι/φιλενάδα. Για να βγαίνουμε για καφέ και να κάνουμε τον χαβαλέ μας είναι καλά και μετά nada? Δεν σου είπα έλα να με δεις.. γράψε ένα "eisai kalytera?" στο msn.. δεν κοστίζει στο κάτω κάτω... Και φυσικά υπήρχαν και άλλοι που ήταν εκεί... Αλλά η ατάκα "ΑΑΑ είσαι εντάξει τώρα εεεεε?" Είναι τελείως άκυρη.

Αύριο στις 9 το πρωί έχω να κάνω μια μικροδιδασκαλία 15 λεπτών με θέμα την χρήση του ποντικιού. Σήμερα έψαχνα στο πρωην-playroom, πρώην computer-room, νυν "αποθήκη" βιβλίων και αξεσουάρ pc (έχουμε απο καλωδιοταινίες και μνήμες μέχρι πληκτρολόγια και commodore 64 εκει μέσα) και ξέθαψα 4-5 χαλασμένα ποντίκια με μπίλια να τους τα δώσω να τα διαλύσουνε, και ένα οπτικό για να το δούνε.

Σαν τον δράκουλα θα είμαι αυριο στο μάθημα στάνταρ. Βαριέμαι να ξεβαφτώ και η μάσκαρα θα φτάσει στο μάγουλο μέχρι το πρωί... Δεν πειράζει, τα smoky eyes είναι ξανά στην μόδα.

Καληνύχτα σας!