Η οδύσσεια ενός αρρωστημένου (Δ.Υ.)

Τι κάνει κανείς όταν αρρωστήσει? (όπως εγώ με την μέση μου?)

Παίρνει αναρρωτική...

Εύκολο να το λές, δύσκολο να το κάνεις.

Πριν 3 βδομάδες που γύρισα στο σχολείο, ρώτησα την διευθύντρια τι έπρεπε να κάνω με την δεκαήμερη αναρρωτική που είχα πάρει. Μου λέει λοιπον να κάνω μια αίτηση, και να την καταθέσω μαζί με την γνωμάτευση στο σχολείο και θα την στείλει εκεινη στην Δευτεροβάθμια...


1 βδομάδα μετά, τα χαρτιά γυρίζουν πίσω, και μου λένε οτι επειδή είναι πολλές μέρες, πρέπει να περάσω απο υγειονομική επιιτροπή. Ωραία και καλά, γυρίζω στο σχολείο, μου υπαγορεύουν τι πρέπει να γράψω στο διαβιβαστικό, το γράφω και τσουπ τσουπ παω να τα καταθέσω. ΑΑΑΑ είναι λάθος το διαβιβαστικό. Δεν λέει ποσο καιρό είμαι υπάλληλος. ΑΑΑΑαααα και το χαρτι του νοσοκομείου είναι λάθος λέει. Θέλει θεώρηση του γνήσιου της υπογραφής του γιατρού (ΕΕΕΕ?????). Καλά μου λέει μα δεν το ξέρετε??? Που να το ξέρω κυρά μου? Εγώ αυτό το χαρτί το είδα μέρες μετά, ο fantus (σμουτσ!) τα είχε κανονίσει τα χαρτια αδειες-γνωματευσεις-φάρμακα. Εγώ κοίταζα το ταβάνι απο το φορειο βογκώντας.

Μια και δυό, ξαναγράφω το διαβιβαστικό, πάω νοσοκομείο, φτιάχνω το χαρτί, (ουυυφ καλα που ειναι ολα κοντά κοντά), και το ξαναπάω στην κυράτσα. Την ρωτάω αν είναι όλα ενταξει... Ναι ναι μια χαρά! Έλα την άαααααλλη Τετάρτη (ενώ ήταν Τρίτη) να περάσεις επιτροπή. Οκ λέω. Τρεις μέρες μετά σκάει και τηλέφωνο, τετάρτη περνάτε επιτροπή. Γιούπι.

Σήμερα Τετάρτη. Στις 12 φεύγω απο την δουλειά για να είμαι 12:30 στην επιτροπή. Κατα τις 1 παρα τέταρτο δεήσανε να αρχίσουν να φωνάζουν ονόματα... Στις 3 παρα 15 φωνάξανε και "ka8yyyyyyyyyyyyyyyyyyy". Πάω μέσα, η μέση μου να με έχει πεθάνει τόσες ώρες εκει πέρα...

...-Δεν έχετε αριθμό ασθενή πάνω στην γνωμάτευση! (Δεν έχω what?)
...-Ποιος γιατρός σας εξέτασε? (Δεν ξέρω! Δεν καταλάβαινα πολλα)
...-Θα πρέπει να πάτε στο νοσοκομείο να πάρετε αριθμό ασθενή. Μα καλά είναι δυνατόν να μην το πείρατε εκείνη την ώρα? (Δεν ήμουν σε κατάσταση του λέω, άσε που δεν το ήξερα...)
...-ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΣ, ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ ΕΙΧΕΣ ΣΙΓΑ!! ΚΑΘΟΜΑΙ ΚΑΙ ΑΣΧΟΛΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΣΤΙΣ 3 ΠΑΡΑ ΕΝΩ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ

Κάπου εδώ τα παίρνω στο κρανιο (ΠΟΛΥ ΟΜΩΣ). ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΜΠΑΡΜΠΑ. ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΤΥΧΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΟΥΝΗΘΕΙΣ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΣΤΟ? ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΓΛΥΚΑ ΠΑΛΙΟΜΑΛΑΚΑ. ΠΟΥ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ 30 ΛΕΠΤΩΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ 2 ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΞΩ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ. ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΤΟΟΟΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ.

Και πάμε στην θείτσα που την προ- προηγούμενη φορά μου ειχε πει οτι τα χαρτια δεν ηταν εντάξει και τώρα μου είχε πει ΟΚ. ΜΩΡΗ ΤΣΟΥΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΛΕΙΠΕΙ? ΑΦΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΟΤΙ ΕΝΤΑΞΕΙ ΤΙ ΜΕ ΞΑΝΑΣΤΕΛΝΕΙΣ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ? (σημείωση. το κιτρινο Post it οτι λείπει αυτός ο αριθμός ήταν πάνω στην αίτηση μου όταν μπήκα μέσα. το ξέρανε απο πριν). ΜΗΝ ΜΕ ΕΙΔΟΠΟΙΕΙΣ ΝΑ ΕΡΘΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ, ΠΕΣΜΟΥ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ.


Παίρνω την γνωμάτευση-αδεια και φεύγω, να πάω στο νοσοκομείο. Η θείτσα μου λέει. "Να το φέρεις αυυριοοοοο γιατι αλλιώς την χάνεις την άααααδεια." Α ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ ΜΩΡΗ.


Την οδύσσεια μετα-την-επιτροπη-γίνε-μάρτυρας-στο-να-βγάλει-ταυτότητα-ο-fantus ελπίζω να την αναλύσει εκείνος. Εγώ δεν έχω κουράγιο.