Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα, και το αγορι μου

Ο καιρός έφτιαξε. Έχει έναν καταπληκτικό ήλιο! Η θεσσαλονίκη είναι όπως πάντα πανέμορφή. Περνάω τόσο όμορφα. Και το μωρό δεν μου χαλάει χατίρι!

Πήγαμε θάλασσα. Έβρεξα τα πατούσια μου! Ήτανε λίγο κρύα, δεν λέω, αλλά, αχ!, zuper!

Τα καφέ είναι όλα γεμάτα. Ο κόσμος αράζει παντού. Στην παραλία, στην Κρήνη, στα φοιτητικά κοντά στην καμάρα. Ήπια και εγώ καφεδάκι εκεί. Ένιωσα λες και ήμουν 2 χρόνια πίσω, τότε που ήμουν νέα και όμορφη-ωχ αυτό είναι από άλλη ιστορία- άλλη ώρα.

Μμμ... Κλείσαμε και έναν χρόνο μαζί με το μωρό μου... Αχ! Χάρηκα πολύ που ήμασταν μαζί. Θα ξενέρωνα πολύ άσχημα αν δεν ήμασταν. Έχω το τριαντάφυλλο που μου έφερε... Λέω να το ταξιδέψω Στοκχόλμη!

Πήγα βόλτα από το ΤΕΙ. Αχ μου έχει λείψει! Το αποκορύφωμα ήτανε Μ.Πεμπτη, έξω από το κτίριο της Πληροφορικής να παίζω ρακέτες. Γυαλάκι ηλίου, αμάνικο μπλουζάκι, τζινάκι σηκωμένο πάνω από τα γόνατα και όποιος αντέξει!! Η εκδίκηση του φοιτητή! Και ο γνωστός και μη εξαιρετέος υπάλληλος του noc (κέντρο διαχείρισης δικτύου) να μας κοι-κοι-κοιταει κα-κα-καλα κα-κα-καλα. Αφού η-η-η-η-η-ηξερε ποι-ποι-ποιο είναι το προ-προ-προβλημα μας. (τρελή κακια ε?)

Φεύγω απόψε . Οι μέρες περάσανε απίστευτα γρήγορα. Δεν μασάμε! Σε 2 (ολογράφως δύο) θα είμαι ΠΑΛΙ εδώ. Θα έχω δώσει και ΑΣΕΠ και όλα καλά όλα ανθηρά. Τότε ίσως εκτός από τα πατούσια μου, βουτήξω ολόκληρη στην θάλασσα. Γιούπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!

Ααααχχχ...

Ααααααχ Σαλόνικα!

Feels like home...
Έχει περισσότερο κρύο απ οτι περίμενα. Μου είχε λείψει περισσότερο απ οτι νόμιζα. Βλέπω στο βάθος την θάλασσα και το λιμάνι. Είμαι ερωτευμένη. Πολύ. Πώς γίνεται να γεμίσω το blog μου καρδούλες γι απόψε?

:-))))))))

Κλείνω και έρχομε έρχομαι φτάαααανωωωωω

Με το πρώτο ο αεροπλάααααααανο

Μήπως είμαι τρελή, μήπως τα 'χω χαμένα..

Μάλλον συγκλονίστικα πολύ με το πρωινό νέο περί ΑΣΕΠ, ή καποιος με μάτιαξε (φτου μου φτού μου), η δεν ξέρω τι. Αλλά σήμερα δεν πάω καλά.

Η καλή μέρα απο το πρωι φαίνεται. Έβλεπα έναν ταχυδρομικό κώδικα και προσπαθούσα να το γράψω σε ενα παράθυρο στο msn. Τον έγραψα 6 φορές λάθος (αν είναι δυνατόν) και στο τέλος τον έκανα copy/paste.

Σιγά μην κόλλαγα εκεί όμως. Απολύτως σίγουρη οτι έχω κλείσει πλυντήριο (ε σε εστία είμαι, πρέπει να κάνω Book in advance για το πλυντήριο) 13:00 με 16:00 και επειδή εκείνες τις ώρες με άλλα ασχολιόμουν, πήγα εκεί κατα τις 16:15, για να διαπιστώσω οτι είχα κλείσει 16:00 με 19:00...

Πάει και αυτό, έκανα την μπουγάδα μου, ευτυχώς δεν ξέχασα καμια μαύρη κάλτσα στο πλυντήριο με τα άσπρα, και ξεκινάω να πάω στο κοντινό εμπορικό για να βγάλω λεφτά. Και φυσικά δεν παίρνω την κάρτα ανάληψης μαζί μου...

Και το τελειωτικό χτύπημα, που κάπου εκεί άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως είμαι τελείως ηλίθια. Μιλάω με την αδερφούλα μου... Θέλει να έρθει τελος Μαίου να με δει. Ωραία τις λέω κάτσε μεχρι 5 Ιουνίου και φεύγουμε μαζί, να κουβαλήσουμε και τα πράγματα. Μέχρι εδώ καλά. Αρχίζω και ψάχνω εισητήρια. Το πρόβλημα είναι οτι εγώ θέλω να κατέβω 13 μαίου να δώσω ΑΣΕΠ, να ξαναγυρίσω κάπου εκεί κοντά (γιατί έχουμε και μαθήματα) και να ξανακατεβω για μόνιμα. Άρα ένα εισητήριο πρέπει να είναι One way. Ε ψάχνω ψάχνω.. Το μόνο φτηνό One way ήταν για να γυρίσω από Αθήνα εδώ αφού δώσω ΑΣΕΠ. Παίρνω περιχαρής τηλέφωνο την αδερφούλα μου, της λέω αντε μπες msn, μας βρήκα κάτι εισητήρια alitalia μούρλια, 200 ? πήγαινε έλα. Μπαίνει το καημένο msn..

Και σας ρωτώ τώρα. Ωραία. Θα κατέβω με alitalia. Θα γυρίσω με το οτι-να-ναι charter. Και μετά θα ξανακατέβω πάλι με alitalia? Αυτό δεν θα ναι εισητήριο πήγαινε-έλα. Θα είναι εισητήριο πήγαινε-πήγαινε.



Έναν γιατρό ρε παιδιάαααααα

update- κανα 20λεπτο πιο μετά:
Έκανα την φοβερή σκέψη, μήπως αντί να κάτσω μερικές μερούλες παραπάνω αθήνα, μήπως να πάω στην Ολλανδία που είναι ένας φίλος μου και απο εκεί μετά Στοκχόλμη. Μπήκα στην germanwings, μια χαρά οι τιμές για τις μέρες που ήθελα. Ωραία λέω βγήκα και απο το αδιέξοδο. ΑΜ ΔΕ! Είναι ακριβώς το ίδιο με πριν. ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΤΙ ΕΧΩ ΠΑΘΕΙ?

Εξετάσεις..Μπρρρρ

14 Μαίου ο διαγωνισμός ΑΣΕΠ για το ΠΕ19 και ΠΕ 20. Κοινώς για αποφοίτους Πληροφορικής.

Άντε μου φέξε πάλι. Ταξιδάκι.

ΦΟΒΑΜΑΙ. Αγχώθηκα. Με έπιασε το στομάχι μου. Απο τον Νοέμβριο το περιμέναμε, και θα δώσουμε τώρα. Άντε Κατερίνα, θυμίσου τι είναι η παράσταση αριθμών κατα ΣΤ-2.

Το καλό είναι οτι κατεβαίνω ελλάδα για Μ.εβδομάδα. Θα διαβάσω εκεί. Ακούς δρακουλίνι μου? Θα διαβάσουμε. Εκδρομούλα μετά τον ΑΣΕΠ.

Και θα αρχίσω να βλέπω πάλι κουλαμάρες στον ύπνο μου οτι δίνω παννελλήνιες? Δεν θα το αντέξω...

Άδεια η ζωη μου, το δωμάτιο άδειο..

Ειναι δυο το βράδυ. Προσπαθω να κοιμηθω μιας και αύριο προβλέπετε δύσκολη μέρα. Δεν μπορώ όμως... Διαφορες "περιεργες" σκεψεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου.

Σκέφτομαι οτί το μεταπτυχιακό σχεδόν τελείωσε. Τι έμεινε? Ένας μήνας, μία εξέταση, ίσως και μια ακόμα εργασία. Θα τελειώσει όπως τελείωσε και το πτυχίο. Και πάλι θα έχω να βάζω την ζωή μου σε κούτες, να ξεχωρίζω τι θέλω να κρατήσω και τι όχι, να βρίσκω χαζά μικρά πραγματάκια που θα μου θυμίζουν στιγμές που έζησα εδώ.

Στην θεσσαλονίκη έκανα δύο μετακομίσεις. Μία σχεδόν ανώδυνη, και μια πολύ επώδυνη.

Την πρώτη φορά μετακόμισα από το σπιτάκι μου (στον 8οο όροφο μιας παλιάς πολυκατοικίας) στο απέναντι διαμέρισμα στον ίδιο όροφο. Πήγα να συγκατοικήσω με την φίλη μου την Ιωάννα που κάναμε πολύ πολύ παρέα, και ειχαμε γνωριστεί στο ασανσερ 1 χρόνο πριν. Εκεί έγινε ο πρώτος διαχωρισμός. Τι θέλεις? Τί σου είναι απαραίτητο στο νεο σπίτι? Γιατί όταν μετακομίζεις απο δυάρι όλο δικό σου, σε ένα δωμάτιο σε ένα δυάρι, ε, πρέπει να κάνεις συμβιβασμούς. Και βρεθήκαμε με το Ιωαννί (ε έτσι την έλεγα!) , 20 Δεκεμβρίου του 2002 να πακετάρουμε τα πράγματα που θα έστελνα στην Αθήνα, και να ξεχωρίζουμε τι θέλουμε να κρατήσουμε για το σπίτι.

Multi mullinete έχεις? Οκ, το φέρνω. Σφηνοπότηρα? Οκ, τύλιγμα σε εφημερίδα και στην κούτα. Και γενικά, μέσα σε μια μέρα είχε πακεταριστεί ότι έπρεπε να φύγει. Η καλή μου η Μαρίνα κανόνισε με την μεταφορική που δούλευε και ήρθαν και τα πήραν όοοολα απο το σπίτι μου- δεν χρειάστηκε να κουβαλίσω τίποτα. Ακόμα και εκείνη την θεόβαρια μοκέτα που στο πρώτο έτος ο Δ. με τον Π. την ανεβάσανε απο το ισόγιο στον 8οο με τα πόδια. (Και που με απειλούσανε οτι αν θελήσω ποτέ να μετακομίσω και να πάρω και την μοκέτα θα σταματάγανε να μου μιλάνε). Λίγες μέρες μετά, κουβάλησα μόνη μου στο απέναντι διαμέρισμα τα πάντα. Βιβλιοθήκη (μαζί με τα βιβλία!) , ρούχα,κρεβάττι, γραφείο, ντουλάπα, και γενικά...τα πάντα!. Και μετα μένω τέζα στο κρεββάτι 3 μέρες. Και να βγαίνει και η γειτόνισα όπως κουβαλάω και να λέει (ναι η στριμένη που έλεγα στο προηγούμενο Post) "Δεν έχεις κανέναν άντρα να σε βοηθήσει?". Άστα διάλα και εσύ, και με τον πόνο μου παίζεις?

Πέρασε καιρός απο τότε. Πήγα erasmus, γύρισα, δούλεψα για κανα εξάμηνο, πήρα το πτυχίο, και βρέθηκα να αναρωτιέμαι τι θα απογίνω στην ζωή μου. Να πάω Αθήνα (που δεν ήθελα αλλά είχα ένα σπίτι να μείνω), ή να ψάξω να βρώ δουλειά και να μείνω Σαλόνικα (ναι ναι ναι ναι!) Και μια ωραία Δευτέρα περίπου έναν χρόνο πριν, εκεί που αναλύαμε το Ιωαννί το τι έγινε χτες το βράδυ ενώ ταυτόχρονα καθαρίζαμε, checkαρα τα mail μου.."Υou were accepted in the master programme ταδε, in ΚΤΗ Stockholm..." Μια επιλογή που την είχα διαγράψει απο τον εγκέφαλο μου αφου ελεγά: "εμένα? σιγά μην πάρουνε εμένα στο KTH! Αυτοί είναι σοβαρό πολυτεχνείο!"

Άρα δεν είχα να αποφασίσω τίποτα. Προσωρινή μετακόμιση για Αθήνα και μετά για Στοκχόλμη. Όχι πολύ άμεσα όμως. Έκατσα κανα διμηνο σαλόνικα, μέχρι να φάω και την τελευταία δραχμούλα απο τα λεφτά που είχα μαζέψει απο την δουλειά.

Και έρχεται ο Ιούνιος. Πρέπει εκ των πραγμάτων να τα μαζευω και να φεύγω. Με πονάει η σκεψη οτι θα αφήσω την Θεσσαλονίκη. Συνηδητοποιώ οτι η φοιτητική μου ζωή όντως τελειώνει. Καπουτ. Τέλος. Αντιος αμίγκος.

Ανεβηκε ο μπαμπάς μου με τον αδερφό μου να βοηθήσουν. Δεν ξέρω πως με αντέξανε. Δύο μέρες μαζευα πράγματα και έκλαιγα. Κλάμα και κακό. Το Ιωαννί έτρεχε με την δουλειά της. Ήρθε απο το σπίτι να με χαιρετήσει. Δεν έμενε και πολύ σπίτι τελευταία. Είπα να την πάω μεχρι τα ΚΤΕΛ με το ibizi μου, κλασσική διαδρομή όποτε έφευγε τα σ/κ να πάει σπίτι της στην Βέροια. Στον δρόμο εγώ έκλαιγα ακόμα. Η Ιωάννα έκανε τα μαγικά της όμως και μου πέρασε. Οι καλοί φίλοι, ακόμα και όταν έχουν ψιλοστραβώσει τα πράγματα ανάμεσα τους, έχουν τον τρόπο τους...

Πίσω στο σπίτι και το μάζεμα. Ο μπαμπάς μου κατανοηκότατος. Κάνει πως δεν βλέπει οτι κλαίω. Το μωρό μου στο 424. "Μπαμπα πάω να δω έναν φίλο μου στο 424"- Να πας μου λέει. Εγώ περίμενα να μου βάλει τις φωνές.."Εμεις μαζεύουμε το σπίτι και εσύ πας βόλτες". Ευτυχώς όχι. Χαμόγελο, "βόλτα" στο 424 και πίσω στο σπίτι. Εγώ να βάζω πράγματα στις κούτες και ο μπαμπάς και ο μικρός να τα πηγαίνουν στο αυτοκίνητό. Δεν μπορείτε να φανταστείτε ΠΟΣΑ πράγματα χωράει ενα μικρό δωμάτιο. Και το καθένα να σου θυμίζει τόσα πολλά που να μην μπορείς να αποχωριστείς τίποτα. Ο μικρος να τριγυριζει μέσα στα ποδια μου, να με κάνει αγκαλιές και να μου κάνει τον καραγκίοζη για να γελάω. "Μικρο αλμπανο αδερφο τέλει 100 ευρώ γκια κουβάλημα". Τα πράγματα μοιραστήκανε. Μισά στο Ibizi μου, μισά στο Primera του dad και ο μπαμπάς με τον μικρό φύγανε για Αθήνα.

Και είμαι στο δωμάτιο μου. Και είναι άδειο. Έχει κάτι λίγα πράγματα που θέλω να δώσω σε φίλους, και ένα έπιπλο της Ιωάννας. Ξαφνικά μοιάζει τόσο μεγάλο. Κάθομαι στο πάτωμα και αναπολώ τις στιγμές που πέρασα σε αυτό το δωμάτιο. Όταν ήταν ακόμα δωμάτιο της Ιωάννας και ερχόμουν και αράζαμε, και όταν έγινε δικό μου δωματιάκι και το αγάπησα τόσο τοσο πολύ. Οι τοίχοι άδειοι. Μόνο τα διάφορα που είχα γραψει πάνω τους υπάρχουν. "Θα βρεθούμε κάπου εκεί, στο ονειρό μας". " Όλη μου η ζωή ένα ταξίδι". Πόσο αλήθεια είναι αυτό τελικά...

Παίρνω ένα στιλό και αφήνω ένα μήνυμα για την Ιωάννα στον τοίχο. Κοιμήθηκα εκεί στο πάτωμα. Στο άδειο μου δωμάτιο. Το πρωί, κρέμασα τα κλειδιά μου με το κορκοδειλάκι δίπλα στην πόρτα, την τράβηξα πίσω μου, και με μία μικρή στάση στο 424, έφυγα για αθήνα...

Υγ. Είμαι σιγουρη οτι έχει άπειρα ορθογραφικά λάθη. Αν καταφέρατε να το διαβασετε όλο αλήθεια σας ευχαριστώ. Εγώ δεν αντέχω να το διαβάσω ξανά...θα με πιάσει μελαγχολία...

Χμμ..

Αλήθεια προβληματίστηκα πολύ για το αν θα έπρεπε να σου στείλω sms σήμερα να σου πω χρόνια πολλά. Δεν το έκανα. Άλλωστε τι σημασία έχει? τι σημασία έχει και που το γράφω εδώ δηλαδή, αφού ευτυχώς δεν ξέρεις οτι υπαρχει το ηλιοτρόπιο. Αλλιώς είμαι σίγουρη οτι θα κανες οτι περνάει απο το χέρι σου για να μου το χαλάσεις και αυτό. Δεν νομίζω οτι έχουμε τιποτα να χωρίσουμε. Βασικά δεν νομίζω οτι έχουμε τιποτα να μοιραστούμε πλέον.

Να σε καλά, πολύχρονος και ευτυχισμένος. Και κάτι ακόμα. Μακάρι να μάθεις να χάνεις, και να είσαι Αντρας.Με Αλφα κεφαλαίο.

Θα ναι, σαν να μπαίνει η Άνοιξη

Μου αρέσει η Άνοιξη. Τα πρώτα βράδια που με ένα τζιν μπουφανάκι μπορείς να αράξεις στο καφε και να πιείς την μπυρίτσα σου έξω.

Η ατμόσφαίρα έχει κάτι το νωχελικό... Έχει υγρασία... Μου αρέσει αυτή η μυρωδιά του αέρα το βράδυ. Μυρωδιά απο βρεγμένο χώμα, ακόμα και στο κέντρο της θεσσαλονίκης.. Στην γειτονιά μου είχε κάτι δέντρα με ροζ λουλούδια*, που είχανε μια γλυκερή μυρωδιά... Μαγεία! Θυμάμαι τα πρωινά στο πρώτο έτος που αγουροξυπνημένη κατέβαινα στις 7 το πρωί στην Πλ. δικαστηρίων με τα πόδια απο Τις Συκιές για να πάρω το λεωφορείο για την σχολή. Έπαιρνα βαθιές ανάσες στον δρόμο και ξύπναγα όμορφα... Μόλις έφτιαχνε ο καιρός, άνοιγα τις μπαλκονόπορτες και περίμενα να μπει το αεράκι σπίτι μου. Οι άνθρωποι γίνονταν πιο χαμογελαστοί την άνοιξη. Ακόμα και η στριμένη γειτόνισα είχε μια υποψία καλοσύνης (για την διαχειρήστρια απλά δεν υπήρχε ελπίδα).

Απο την περσινή άνοιξη δεν θυμάμαι πολλά. Λίγο η δουλειά, λίγο οτι τον μισό απρίλη ήμουν στο Κάιρο (για να αναρρώσω απο την δουλειά), η άνοιξη πέρασε χωρίς να την πολυκαταλάβω.. Και ήρθε ο Μάιος, που για μένα είναι καλοκαίρι! :-)

Φέτος στην Στοκχόλμη η άνοιξη καλά κρατεί. Το χορτάρι έχει αρχίσει να πρασινίζει, η μέρα έχει μεγαλώσει και ο αέρας έχει αυτήν την υγρασία...

αχ... πάω βολτούλα..

*Αν κανείς ξέρει τι δεντρα είναι αυτά που λέω ας μου πει

I feel gooood na na na na na

Δεν ξέρω αν ενδιαφέρει κανέναν, αλλά εγώ νιώθω υπέροχα!!!

Έχει μια πολύ όμορφη μέρα έξω, σχεδόν τελείωσα με την τελευταία (ελπίζω) εργασία της χρονιάς, έπαιξα λίγο μπασκετάκι, τρώω το ζελέ μου, και...

ΕΙΜΑΙ 5 ΚΙΛΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ! (εδώ ακολουθούν τυμπανοκρουσίες)

Κιθαρίτσα και φωτιά..

Μια παρέα πως φωνάζει, μια παρέα μια αγκαλιά...
Μες στην νυχτα σε τρομάζει, είναι ολα απο χαρα

Αυγουστιάτικο τιμόνι γύρνα λίγο δεξιά
Γύρνα πίσω στις αξίες κιθαρίτσα αμμουδιά...

Η αγάπη ξεχειλίζει σαν γελανε τα παιδιά
και καθόλου δεν ξεφτλυζει βάζει ξύλα στην φωτια

Αυγουστιάτικο τιμόνι γύρνα λίγο δεξιά
Γύρνα πίσω στις αξίες κιθαρίτσα και φωτιά...

Αυτο το τραγουδάκι το σιγοτραγούδαγα όλη μέρα χτες και σήμερα.
Είναι από το συγκρότημα των "Υμνοβατων"(στο συγκεκριμένο συμμετέχει και ο Σάκης Στεφανίδης). Είναι πολύ πολύ όμορφο. Αμα τους ρωτήσω θα ανεβάσω και το τραγούδι μήπως και θέλετε να το κατεβάσετε...

Δημήτρη, θανάση, Γιάννη να είστε καλά για τις μελωδίες αυτές...
Σάκη, tnx για όλες τις όμορφες βραδυές στην Δισαρμονία και όχι μόνο...

Και γενικά μακάρι να ξαναζήσουμε φάσεις σαν και αυτή στην Photo...!

yo yo rasputin...

Γύρισα.
Νιώθω λες και γύρισα απο την πενταήμερη στην τρίτη λυκείου- η εκδρομη και το συναίσθημα που μου έχει αφήσει μετά είναι σχεδόν το ίδιο. Το context της εκδρομής είναι το εξής : Φοιτητές (κυρίως erasmus- οι μόνοι "κανονικοί" φοιτητές- master students είμασταν 3 άτομα) που πάνε σε εκδρομή οργανωμένη από την student union. Κοινώς, άπειρη διάθεση για ξεσάλωμα, ξενύχτι, ε να δούμε λίγο και τα αξιοθέατα, να πιούμε και κανα-δυο-τρια-τεσσερα ποτάκια.

Οι στατιστικές λένε:
Κατερίνα- ύπνος 38 ώρες, οι 7 απο αυτές σε 2 νύχτες στο λεοφωρείο (πάλι την έγραψα λάθος αυτή τη λέξη?) μεταξύ Πετρούπολης και Μόσχας.
Jorge - ύπνος 36 ώρες - 15 στο λεωφορειο.
German- 28 ώρες (απορώ πως άντεχε) 15 στο λεοφωρείο.

Highlights :

• Η εμφάνιση στριπτιζεζ σε μπαράκι/μικρό club στην Πετρούπολη- πάθαμε ΤΟ σοκ. Εκεί που πίναμε το ποτάκι μας, τσααααααααααααακ, έρχονται οι τύπισες, ανεβαίνουν στην μπάρα και αρχίζουν να πετάνε. Φύγαμε (ευτυχώς) πρίν αρχίσει το ανδρικό στριπτιζ. Αργότερα έμαθα οτι σε ένα 90% των μπαρ/club γίνεται αυτό.
• Η βροχή που φάγαμε επι 40 λεπτά για να πάμε στο ξενοδοχείο και να προλάβουμε το πούλμαν-Το μετρό αποφάσισε να μην δουλεύει στις 6 το απόγεμα!
• Ο γάλλος που μου βούτηξε το μαξιλάρι μου- και δεν μπορουσα να κοιμηθώ σαν άνθρωπος. Έφαγε τρελό βρισίδι στα ελληνικά- και να μην κατάλαβε τι έλεγα- μάλλον κατάλαβε απο το πώς τα έλεγα!
• Η συνάντηση με την Έλενα στην Μόσχα. Συνάντηση με κάποια που μιλάς τόσο καιρό-και αποδυκνείεται ακόμα πιο φοβερός άνθρωπος απο κοντά!
• Οι 3 κοπέλες που γνώρισα! Super! Έχω πρόσκληση για Γαλλία, Ιταλία... ε και για ένα καφεδάκι στην Βαρυμπόμπη :-p
• Εγώ μεθυσμένη. Πρέπει να γέλασε και το παρδαλό κατσίκι! Περπάτησα ξυπόλιτη μέχρι την Reception, αγόρασα τηλεκάρτα, και κατάφερα και πήρα και τηλέφωνο-ευτυχώς μέσες άκρες θυμάμαι τι έλεγα :-p

Γενικά: ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ! ΘΕΛΩ ΠΑΛΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

Θα επανέλθω με post για την Ρωσία καθευτή και όχι με τα χαζα τα δικά μου :-p

the show must go on

elsinki. krio. xartomadila. aspirines.

tha epiviwsw.

avrio paw spiti.

Άκου τους στίχους...

I folow the Moskva
Down to Gorky Park
Listening to the wind of change...

apo tin rwsia me agapi!

geia sas apo petroupoli!!! pernaw super!! kourasmeni, POLI kourasmeni alla ok epiviwnw!!!

aaaaa oso gia to party pou legame! etoimastite!! PERASA BUILDING SECURE SOFTWARE!

tha ferw rwsiki vodka gia ta sfinakia :-p

smouuuuts!!!

Νυστάζω...

έχω το μπλουζάκι σου, το μπλουζάκι σου...

Θα το παλέψω, θα το αντέξω...

Μακριά μου, τι φοράς οταν κοιμάσαι...

Παράφρασα λίγο τον Φάμελλο, ελπίζω να μην παρεξηγηθεί..

Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για την παρτη μου!

Καλημεεεεεεεεερες!
Πολλές πολλές Καλημέρες!
Αγαπητοί μου, σας εγκαταλείπω. Οχι για μία, όχι για δύο αλλά για εννιά ολόκληρες μέρες!!! Πάω ταξιδάκι στην Ρωσία! Λενινγκραντ (Αγ.Πετρούπολη) Μόσχα και μετα Ελσίνκι.




Καλό μου ταξίδι!!!
Φιλιά σε όλους!!!

'Ατιτλο (1)

Καμιά φορά όλα μοιάζουν τόσο απόμακρα μα τόσο κοντινά...
Να έτσι θα κάνω το χέρι μου και θα το αγγίξω, λες.
Μα μες τις ψευδαισθήσεις του μυαλού μου όλα ζούνε. Ταξιδεύουνε.
Απλώνω το χέρι να το αγγίξω. Λίγο ακόμα έμεινε. Μπορώ! Δεν είναι χρόνος, δεν είναι ύλη αυτό που με σταματά. Το μυαλό μου είναι. Και προσπαθώ. Τεντώνομαι.
Παραιτούμε. Για λίγο. Και όλα στριφογυρίζουν μέσα μου. Δεν μπορώ να το αφήσω.
Και ξανά εκεί, να πιάσω το άπιαστο.

Για σένα..ξέρεις εσύ...

Ξέρεις πόσο σημαντικός είσαι για μένα?
Ξέρεις?-Ξέρεις...
Το νιώθεις?-Σε νιώθω
Σ'αγαπώ

19 και σημερα.

Δεν άκουσα, πως είπατε, Ορίστε?

Τα χριστούγεννα μετά το Τσουνάμι ήμουν Ελλάδα..δηλαδή όταν έγινε ήμουν Σουηδία αλλα στην κοσμάρα μου, ήμουν απασχολημένη, είχα καλύτερα πράγματα να κάνω και δεν πήρα και πολύ χαμπάρι...

Τελοσπάντων όταν έμαθα τι εγινε σκέφτηκα δύο παιδιά απο το μεταπτυχιακό- την Πα απο την Ταϋλάνδη και έναν τυπά από την Σρι-λανκα που αγνοώ το όνομα του (θα καταλάβετε γιατί...). Αναρωτιόμουνα αν είναι καλά και αν πάθανε τίποτα- δεν ήξερα και αν είχαν γυρίσει σπίτι τους για χριστούγεννα...

Γυρνάω με το καλό κι βλέπω την Πα στο μάθημα, όλα καλά μου λέει, μένουμε στο εσωτερικό της χώρας. Και μετά αναρωτιέμε. Να ρωτήσω και τον άλλον? Αφού οτι και να μου απαντήσει ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ! Θυμάμαι στην πρώτη παρουσίαση εργασιών που μίλαγε μίλαγε, κοιτιόμουν με τα παιδιά δίπλα μου.. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε λέξη! Κανα δύο φορές τον πέτυχα στην λέσχη, μέχρι το "hello" όλα καλά, μετά όμως το χάος. Χαμογελάω και λέω οτι έχω δουλειά :-p Για την ιστορία, οι δικοί του είναι καλα...

Τον τυπά απο την Σρι-Λανκα μου θυμήσανε δύο πακιστανοί που κάναμε group study πριν τις εξετάσεις. Είμασταν μαζεμένοι έλληνίδες, λιβανέζοι , μια εσθονή, μια ιρανή και οι πακιστανοί... Ποοοοπο! ΟΚ, διάβαζε ο καθένας απο ένα slide και μετά (προσπαθούσαμε να) αναλύαμε τι έγγραφε.. Σκεφτήτε σκηνικό. Εγώ, με το slide τυπωμένο μπροστά μου , ο τυπάς να το διαβάζει και εγώ να μην μπορώ να καταλάβω ΤΙ διαβάζει! Όταν αρχίζανε και την ανάλυση δε.. Μετά απο ένα σημείο παραιτήθηκα δεν υπήρχε περίπτωση..για κάποιο λόγο ΔΕΝ ανοίγουν το στόμα τους!

Δεν έχω τίποτα με τα παιδιά, ουτε με αυτούς ούτε με κανέναν άλλον λαό. Απλά μου έκανε τεράααστια εντύπωση η προφορά τους. Λες και μιλάγανε άλλη γλώσσα- κάποια στιγμή νόμιζα οτι μιλάγανε μεταξύ τους πακιστανικά και τελικά μιλάγανε αγγλικά...

Ένα κάπως σχετικό κομικ από τον φίλο μου τον Μ. , μπορεί να φαίνεται λίγο ρατσιστικό, αλλά δεν είναι! Φτιαγμένο με μεράκι και χιούμορ!

Exams..

Pray for me guys...

Γράφω αύριο πρωινιάτικα..